Laraken Mesaj tarihi: Mart 14, 2007 Paylaş Mesaj tarihi: Mart 14, 2007 Yapraklar konuşurdu hava ulurken, Rüzgar konuştururdu sarı sarı... Ne eğlenceliydi gece, Gölgelerle duvarların beyazlarında tiyatrolar... Her bir rüzgar parçası bir ayrı, Yaprakların sözleri duvarlarda karmaşık. Yeşil yeşildi geçmişte... Zaman geçti rüzgar azdı, Güneş küstü, beyaza izin çıktı, Sonraları, Yapraklar konuşamadı eskisi gibi. Duvar köşelerindeki konuşmaları, Yok oldu, ağızda eriyen pamuk şekeri gibi... Birden... Sapsarıydı o yavru yaprak, konuşmaya başladı ama meleğiyle bu sefer... Söz verdi bir gün gelip dans etmeye. Hiç edemenin umutsuz heyecanıyla, Duvar köşelerinde, gece... En son, Rüzgar sustu. Rüzgarla beraber tiyatro sustu... Sessizlik damlayan beyazlarla çöktü... Beyazlar, siyahın gizlenmiş efkarlı sessizleriydi. Sessizlikle beraber umutlar sustu... [ Mesaj 14 March 2007, Wednesday - 03:35 tarihinde, Laraken tarafından güncellenmiştir ] Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar