AthleT Mesaj tarihi: Şubat 28, 2007 Paylaş Mesaj tarihi: Şubat 28, 2007 O can sıkıcı uzun konuşmadan sonra... Gitme diyemedim belki... Biliyordum dememi bekledin ama ilk bilmediğin şey "gelmediğin"di. Sonra bilmediğin, daha doğrusu anlayamadığın şey sevgimdi... Sen her ne kadar anladığımı düşünsende ben hiç bir vedayı anlamadım, anlayamam da. Giderken arkandan el sallamadım, gitme(!) diye. Sen tebessümümü "özgüven" olarak nitelendirdin, gittin... Endişeler gönlü yıkacak kadar büyük olmamalıydı, kader gülmeyecekse hiç bakmamalıydı... Hatırlıyor musun? Ayazlı bir akşamın sis dolu gecesini? Gözlerime bakıp "hayat buysa ölüm olmasın" dediğini? Seni ilk gördüğümde değil gerçekten görmek istediğimde anladım. Sen farklısın! Kimseye benzemeyen bir sadelik ve o sadeliğe inat masum bir güzellik... Tıpkı adın gibi... Alelade, bir o kadar harikulade... Anlatsam anlamazsın ki beni, söylesem dinlemezsin. İşte bu yüzden çocukluk denilecek kadar deli bir iş olsa da yaptığım, izahı bahanesi yok. Rüzgarına kapıldım... Esmeyi bırakırsan ya önüne düşerim farkedersin beni, Ya da parçalanırım ayaklarının altında... Şimdiki halim de pek farklı değil aslında.... İlk buna ağlamıştın, ilk gözyaşına şahit olmuştum. Yüreğimden ağlamıştım ilk kez. O yaşların bu yaşıma nasıl yaş(!) kattığını ilk o zaman anlamıştım. Yazdığım tüm sözler sana idi. "Kitap" derdin bana, okumaya doyamazdın... Şimdi mutlu ol, ben o tozlu raftayım... Alıp tekrar tekrar okuma sakın, bulandırma aklımı kalmadı takatim. Hangi rüzgar böyle koşar ardından, Hangi el nakış gibi yazar ardından, Sussam anlatır mı seni göklere tarih, Bana güler mi kadar, görür mü kör(!) talih... Sen gelmedin koptu zincir, parçalandı anılar, Sardı ruhumu tükenmeyen ağrılar, Kalbimin pembe köşkü harap oldu gelmedin... Bil ki kıyamet kopsa bu ateş sönmeyecek! Heyhat! O marur şair bu gönle bir daha dönmeyecek... Ben yine zor günümde nicesini anacağım; ama sen hiçbir zaman nice olmayacaksın.! Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar