Karala-ma...

[AthleT]

Yine oradayım... O kasvetli otogarda...
Her gelişimde bir parçamı bırakıp döndüm. Gittiğim yerler bir bütünü kaldırmaz, kaldıramazdı.
Geldiğin gibi gitme!
Kokunu bıraktın mı? -Gözlerime baktın mı dolu dolu?
Tamam şimdi git...
Parçalarımı topla, sende kalsın. Boş bir vaktinde tamamlarsın beni de, kendini de...
Gittiğin yer çok mu beyaz?
Bu karanlık hayaller neden peki? Sana ulaşmak bu denli zor mu? Avuçların sızlamaz mı başka ellerde...
Tokalaşmayı sevmem ben.
Gözlerim dolar her vedalaşma sahnesinde. Her gidene ağlamam ama her gelen güldürür nedense...

Tüm gün sustun...
Birşeyin mi var? Yoksa gidişin sadece şehirlerarası değil mi? Benden de mi gidiyorsun? Gökyüzünden indim kalbine, gök yüzünden uçuyorum yüreğinde...
Bağışla gözlerimi...
Bu veda sahnesi kahretti beni. Arkandan el sallarken "gülen gözler" değildi onlar. Mutluluk maskesini haince takmıştım, biliyordun... Ağlıyordum...

Gittiğin için, doyamadığım için, kokun sindiği için ağlıyordum. Herşeyde sen, her yudumda sen, her nefeste sen...

Delilik belki bu ama ahmaklık muamelesini haketmiyorum.
Bir kalbe hayallerimdeki kadar yürek sığdırdım, pişman değilim...