sınırlar içinde.

[Saeros]

1999 yılının yazı, hayatımdaki ilk sınırın koyulmasıyla damgasını vurdu hayatıma. uykuya bağımlıydım, uyumadım. yiyeceğe bağımlıydım, yemedim. ama bundan o kadar kolay kurtulamazdım.

belirtilerin görüldüğü hafta içinde hastaneye giderek, gerekli testlere girdim. sonuç kesindi, alerjik astımdı akciğerlerimi sınırlayan.

astımın "alerjik" olması, bir tedavisinin olduğunu gösteriyordu. önce devlet hastanesinde, daha sonra özel doktorda olmak üzere tedavi süresince aşılarımı oldum, hala da oluyorum. belki bir yıl sonra bu sorun tamamen ortadan kalkacak.

fakat şimdilerde tek sınır bu değil.
sınır her şey, sınır tüm gerçeklik ve sorumluluklar.

tıpkı çoğu zaman fazla efor sarfederek akciğerlerimin sınırlarını zorlamam (ve bayılacak hale gelmem) gibi, hayattaki gerçeklik kavramının da üstüne gitmek oluyor bazen tek yaptığım. sonuçta en doğru gerçekliğin nasıl olması gerektiğini düşlemek, yapılacak en gerçek şey değil midir? her şey bizim düşlerimizle oluşmuyor mu? her ne kadar her düşümüz gerçekleşmese bile, şimdiye kadar olagelmiş tüm her şey düştür.

peki buna göre, sınırsız bir gerçeklik düşleyemez miyiz?

her ne kadar tüm düşler evren yasaları ya da toplumsal sistemlerle örtüşmese de, bir gün olacağına inanmak, sınırların içine hapsedilmekten daha iyi değil midir? kendi içimize hapsedilmek, kendi hayalgücümüzü kısıtlamak niye? neden içimizden yükselen, "hayır, olmaz"cı sesleri susturmayalım?

belki de en büyük düşmanımız kendimiziz. şimdiye kadar kaç defa düşlediniz ve kaçını gerçeklikle paralel oluşturması için serbest bıraktınız? hayal dünyanızın yaldızlı kapısına kocaman bir asma kilit kondurmadınız mı? ya da başka bir açıdan bakalım. kaç defa "amaan, yarına.." dedik hep beraber? kaç defa sorumluluklarımızdan kaçtık köşe bucak? halbuki mutluluğun sorumluluklarımızdan geçtiğini bilmektir belki de işimiz. kendi kendimizin üstesinden gelmektir hayat. zaferi düşlemektir benliğimizi yenen.

ve ben o merdivenleri her seferinde koşarak çıkacağım, ta ki bir gün akciğerlerim özgür kalana kadar.[signature][hline]baa baa black sheep, have you any wool?

[Madcat]

said:

Saeros, 12 Kasım 2005 00:41 tarihinde demiş ki:
halbuki mutluluğun sorumluluklarımızdan geçtiğini bilmektir belki de işimiz. kendi kendimizin üstesinden gelmektir hayat. zaferi düşlemektir benliğimizi yenen.

Budur kardeşim.
En kısa zamanda acil şifalar dilerim...
Özledim len seni. :P[signature][hline]
M"etket"oonZ

İstanbul'dan çıkar teli..
Ardıç ağacından kolu..
BE allah'ın Sersem kulu...
Şeytan bunun neresinde?

[Elros]

Tabulara inanılmadığı an bu andır. Sadece bir yazı bi anlık iç dökmek için. Ama anlattığı şey bol.[signature][hline]Yol yanımdan aktığı için sadece,
Gittiğim yer geldiğimden farklı.
Aslında hep buradayız.

[Lexius]

hoş le :) özlettin kndini valla başarılar dilerim bidaa ki yazıların içinde[signature][hline]Viva La SémiH
irin, 09 Ekim 2005 14:58 tarihinde demiş ki:
EVERYTHİNG OUT!LEXİUS İN !!
bLackcha0s, 09 Ekim 2005 02:54 tarihinde demiş ki:
kaç kişi lexius a yazılıyor ? anlamadım ben bunu herkes aşık

[Scuba_bertunum]

kardeşim, sana allah şifa versin, yardımcın olsun, sınırlarının kalkması dileğiyle..[signature][hline]

[silverhelm3]

"Ruhunu çözümleyip önümüze seren,bilinçaltının derinliklerinde yol alan genç yazar,okuyucularını yazılarıyla etkilemeye ve büyülemeye devam ediyor."
New York Times

[Bu mesaj silverhelm3 tarafından 13 Kasım 2005 21:56 tarihinde değiştirilmiştir]