Kek

[-Aragorn-]

KEK

Beraber oldukları zaman hiç ayrılmayacaklarmış gibi geliyordu çocuğa; ama mevsim ayırmıştı onları. Ayrı ayrı yerlere gitmek zorundaydılar. Uzun süre görüşemeyeceklerdi ve tekrar görüştüklerinde her şey çok farklı olabilirdi.

İşte bu duygularla, birbirlerinin hayatından çıkma kararı almışlardı yolları ayrılırken. Belki de birlikteliklerinden bile daha çok mutlu olabilme fırsatları çıkacaktı karşılarına ayrı oldukları süre boyunca. Bunu birbirlerinin ellerinden almaya ne hakları vardı ki? Ayrıldılar...

Uzun bir süre geçti ve ikisi de hayatlarına devam ettiler. Gittikleri yerlere ayak uydurdular. Yaşadılar, eğlendiler. Bir gün çocuk onun ameliyat olduğu haberini aldı. Ne olmuştu da ameliyat olması gerekmişti? Kaza mıydı? Bildiği bir hastalığı yoktu kızın. Ama öğrenmeliydi. Hayatındaki en önemli kişiydi o, belki de acı çekiyordu şu anda. Ona gitmek için yola çıktı; yanında olmalıydı.

Şehre vardığı gibi kızın evinde gitti. Annesi karşıladı kapıda. Çocuk geldiği için çok memnun olmuştu. Kızına büyük moral olacaktı bu. Belli ki bilmiyordu kızıyla ilişkilerini bitirdiklerini. Odasına kadar yolu gösterdi çocuğa ve kapalı kapının önünde onu yalnız bıraktı. Hep, birlikte öleceklerini düşündüğü kız, kapının arkasındaydı. Ameliyat olmuştu. Nefesini topladı ve kapıya vurdu.

Yatağın yanındaki komodine bitişik koltukta oturuyordu çocuk. Kızı görebilmek için yatağa doğru döndürmüştü koltuğu. Kız da çocuğa bakabilmek için enlemesine oturmuştu yatağa. Çocuğun gelişinden beri 2 saat geçmiş üzereydi ve tek bir kelime bile konuşmamışlardı. Çocuk, kapıdan girip kızın doğrulmasına yatım etmiş ve koltuğu karşısına çekip oturmuştu. O andan beri gözlerini birbirlerine kenetlemişler ve onlarla konuşmaya çalışıyorlardı. Kimbilir akıllarından neler geçiyordu ama seslere dökülemiyordu hiç biri ağızlarından.

Rahatsız edici sessizlik. "Bir çift birlikte sessiz kaldıklarına sıkılmıyorlarsa, sadece beraber olmaktan mutluluk duyuyorsa, birbirlerini seviyor demektirler. Sıkılıyorlarsa bu; rahatsız edici bir sessizliktir." Diye duymuştu filmin birinde çocuk. Hiç sıkılmıyordu şimdi bu durumdan. Ya o?

Onların yaşlarında iki çocuk daha girdi içeri. Birinin elinde bir paket vardı. İkisi de koltukta oturanı tanımıyordu; o da onları. Elin de paket olan, kızın dizine vurup "Geçmiş olsun hayatım. Nasılsın?" dedi ve paketi açıp komodinin üstüne koydu. Pakette kek vardı. Üzümlü. Çocuğun kalbi sızladı, " hayatım" diye mırıldandı içinden ve mırıldandığı yere gömüldü. Gözleri sabitlendi. Gelen iki çocuğun kısa bir süre sonra gittiklerini fark etmedi bile. Paketi getirenin giderken kızı alnından öptüğünü de.

Komodinin üstündeki kekten iki parça kesti kız. Birer peçeteye sardı ikisini de. Çocuğa kollarını uzatıp yatmaktan iyice sıkıldığını, biraz dolaşmak istediğini söyledi. Çocuk hemen atıldı önceden aşkla okşadığı kolları kavramaya ve kızı kaldırdı. İkisinin de elinde bir parça kek yürümeye başladılar.

Odadan çıkmış, evin uzun koridorunda aşağı yukarı yürüyorlardı. Aralarındaki soğukluğa rağmen; yürümekte zorlanan kız, çocuğun beline sarılmış, ondan destek alıyordu. Çocuğun yüreği kıpırdıyordu yürürken. Acaba tekrar başa dönmeleri mümkün müydü?
Sendeledi birden kız. Çocuk bir hışımla onu belinden kavradı ve düşmeden tuttu. Ne kadar zaman olmuştu acaba onun incecik beline sarılmayalı? Öyle sıkı tutuyordu ki onu, kırılmasından korktu. İyice kendine çekti kızı. Gözlerinin arasında milimetreler vardı sadece. Olmuştu işte; alevlenmişti küller. Kendini ona sakladığını, hayatına ondan sonra kimsenin girmediğini söyleyecekti kıza. Nefesi sıklaşmıştı ikisinin de.

Gerçi attı kendini kız. Belini saran ellerinden kurtuldu çocuğun. Annesine yürüyemediğini, koltuk değneklerini getirmesini söyledi bağıra bağıra.

Cız etti çocuğun yüreği, eridi. Sıktığı yumruğunun arasından kek parçaları çıktı.

[Bu mesaj -Aragorn- tarafından 16 Eylül 2005 19:07 tarihinde değiştirilmiştir]

[Bu mesaj -Aragorn- tarafından 16 Eylül 2005 19:12 tarihinde değiştirilmiştir]

[unac]

sonra...[signature][hline] Bakakalırım giden geminin ardından, Atamam kendimi denize, Dünya güzel. Serde erkeklik var, Ağlayamam..