axedice Mesaj tarihi: Şubat 20, 2003 Paylaş Mesaj tarihi: Şubat 20, 2003 Stop all the clocks, cut off the telephone, Prevent the dog from barking with a juicy bone, Silence the pianos and with muffled drum Bring out the coffin, let the mourners come. Let aeroplanes circle moaning overhead Scribbling on the sky the message He Is Dead, Put crepe bows round the white necks of the public doves, Let the traffic policemen wear black cotton gloves. He was my North, my South, my East and West, My working week and my Sunday rest, My noon, my midnight, my talk, my song; I thought that love would last for ever; I was wrong. The stars are not wanted now: put out every one; Pack up the moon and dismantle the sun; Pour away the ocean and sweep up the wood, For nothing now can ever come to any good.[hline]There is a void in my chest where I once had a heart, and from this emptiness springs all the sufferings in the Multiverse . . . Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
axedice Mesaj tarihi: Şubat 20, 2003 Konuyu açan Paylaş Mesaj tarihi: Şubat 20, 2003 Çok güzel bir şiir, bu akşam 4 nikah 1 cenazeyi izleyince aklıma geldi buraya yazayım dedim.[hline]There is a void in my chest where I once had a heart, and from this emptiness springs all the sufferings in the Multiverse . . . Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
senko Mesaj tarihi: Ağustos 27, 2018 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 27, 2018 değerin bilinmemiş kardeşim... Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
mokoko Mesaj tarihi: Ağustos 27, 2018 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 27, 2018 hiç yorum olmaması yakışmamış... Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar