Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Uygun bir başlık bulamadığım yeni yazım

Villians

Son yazan: Villians
yeri: Karalama Defteri

 Paylaş

Öne çıkan mesajlar

Villians Community Regular

Villians

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
Vücudumun bir kısmı artık işe yaramıyordu.Yani artık yürüyemiyordum.Bunu ilk aileme söylemişlerdi.Ben ise onlar söylemeden anlamıştım.Sabah uyandığımda belden aşağımı hareket ettiremediğimi gördüm.Türkiyede bir merkezdeydim.Ama büyük ihtimalle tedavinin geri kalanı yurtdışında bir rehabilite merkezinde devam edicekti.
Bir sabah odanın kapısı açıldı içeriye gelen annemdi ''Ada kızım,kendini nasıl hissediyorsun'' '' Bilmiyorum dedim tek bildiğim birçok şeyi hissedememe.'' ''Şey,yarın yurtdışına sevkediliyorsun buradan doktorla birlikte gidiceksin,ben ise daha sonra gelmek zorundayım.Anlıyorsun ya''
''Tabi dedim..''Onun artık yeni bir sevgilisi vardı uğraşması gereken.''Şimdi biraz dinlenmek istiyorum''. dedim. Başını sallıyarak odadan çıktı.Bende hemen gözlerimi kapadım
Ertesi sabah uçağa binmek üzere hazırdım.Özel bir durumum vardı.Bunu gören herkez anlıyabiliyordu.Alışmam gerekiyordu bu bakışlara.
Sakin geçen bir uçak yolculuydu.İndiğimiz yerde doktorun tanıdıkları sayesinde rahatça gidebildik rehabilite merkezine.Uzun süre kalıcağım odaya baktım.O sırada doktor konuşmaya başlamıştı ''her zaman kontrolün olucak,şu ilaçlar alıncak ''diye uzun uzun anlatıyordu.
Ve dedikleri teker teker uygulanmaya başlamıştı.Alışıyordum rutin şeylere dönüyordu benim için.Arada bir merkezin bahçesine çıkıyordum.
Genelde sandalye ile çıkartıyorlardı.Ama doktorum değneye de alışmamı söylüyordu.
İlerleyen günlerde bahçede benim yaşlarımda bir kız daha görmeye başladım.Sürekli bahçede ki hastaların yanındaydı.Gülüyordu onlara birşeyler anlatıyordu.Bir gün yanlışlıkla odama girdi.Özürdiledi, ona önemli olmadığını söyledim.Daha sonra "seni daha önce hiç görmemiştim" dedi."Dışarıya pek sık çıkmam" dedim."Temiz havaya ihtiyacın var" dedi."İhtiyacım olanı biliyorum"."Peki sen bilirsin" dedi ve gülerek odadan çıktı.
Ne kadar garip bir kız diye düşündüm.Benim tek istediğim tedavi olabilmekti.Ama gerçekten mi istiyordum?
Gün geçtikçe pencereden daha çok bakar olmuştum.Kızı daha sık görüyordum. Arada bir o da görüyordu benim ona baktığımı.Neşeli olması garibime gidendi.Böyle bir ortamda neşeli olmak..
Bir gün tekrardan odama geldi."Hadi dışarı çıkıyoruz." "Hiç bir yere gitmiyorum'' dedim.İnatçıydı.Pencere önünden beni aldı ve sandalyeyi ,sürmeye başladı."Sana çok güzel bir yer göstereceğim,pencereye bakmaktan daha çok hoşuna gidicek.Bu arada adım,Liam.Senin de bir adın olmalı.?".Afalladım."E..şey tabi adım Ada". Aniden ellerini şaklattı."Demek ki Türkiyeden gelen kız sensin". ''Sen burada mı çalşıyorsun?" "Bir bakıma,annem daha önceden burada hastabakıcı olarak çalışırdı.O öldükten sonra benim buraya gelmeme izin verdiler.Bende hergün buradaki insanlara yardım etmeye çalışıyorum". "Annen ölmesine rağmen buraya nasıl gelmeye devam ediyorsun?" "O burayı severdi.Bu insanlarıda ayırmamalıyız derdi.Ben onu her zaman gülerek gördüm,ondan geçmiş olsa gerek"diyerek tekerlekli sandalyeyi durdurdu.Adeta tutulmuştum.Burada bir şelale vardı,etrafında da ağaçlıklar. "Böyle bir yeri televizyonlarda görmüştüm. Hatta burası daha da mükemmel." "Söylemiştim" "Burayı nasıl buldun".Göz kırpmakla yetindi."İstediğin zaman gidebiliriz". "Hadi bana bişeyler anlat" dedim.Gülümsedi ve anlatmaya başladı.Zaman nasıl geçti anlamadım."Eyvahhh!Tedavi saatim" "Endişelenme birazdan oradayız". Ona yavaş ol diyene kadar o beni getirmişti.Kapıda beni bıraktı ve yine gelirim diyerek oradan ayrıldı.
Nerdeyse tüm günlerimi onunla geçirmeye başlamıştım Kendimi iyi hissetmemi sağlıyordu.Değnek ile yürümeme yardım ediyordu.Yine o garip hikayelerinden anlatıyordu.Garip olsalarda gülüyordum.Bir gün beni yürüme platformuna götürdü."Denemelisin" "Bunu yapabilceğimi sanmıyorum Liam" "Senin yanında olucağım Ada.Bikerecik olsun dene" "Tamam ama sadece bikere". Platforma çıkmama yardım etti.Tek yapmam gereken değneklere tutunup adımımı atmam olucaktı.Bir adım,iki adım beni zorladığını hissedebiliyordum.Ve kendimi bıraktım.Liam hemen yanıma koştu ve bana sımsıkı sarıldı "Sen yapmaya çalıştın dedi ve gözyaşlarımı sildi." " Kendimden nefret ediyordum".Ellerini yüzümün arasında aldı ve "Bu ilk denemendi,kimse seni suçlayamaz." Bana baktı ve beni öpmeye başladı.İşin garibi bende ona karşılık veriyordum.Dudaklarını çekti ve "Haydi gidelim dedi."
O gün doktorlar annemin buraya geldini ve aniden gittiğini söyledirler.Bunu söylerken Liam da oradaydı.Yüzündeki ifade değişmişt.Hemen onun elini tuttum "Bu gece benim yanımda kalırmısın?"......





(Beğenilirse devamını yazmayı düşünüyorum)[signature][hline][b][u][i]Dark Elf

[Bu mesaj Villians tarafından 05 Ağustos 2005 16:10 tarihinde değiştirilmiştir]
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
Loras Enthusiast

Loras

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
Hikaye buraya kadar bildik kavramlarla ilerlemiş, "kanserden sanatoryuma yatan genç kadın" gibi bir havayla kızımız kendini bir merkezde buluyor.

Ayşeciğin adam ettiği huysuz bir karakter gibi ama bu sefer adam eden farklı.

Hikayede güzelliği yakalamak istiyorsan bence zaten iki kız arası bir ilişkinin duygusal yönüne daha çok eğil, neler hissederler, bize görmediğimiz şeyleri göster.

Ayrıca bol bol geriye dönüşlerle kızı ve ailesini yaşadıkları anlart, sorunları bilelim.

Sondaki annesinin gelip gitmesi nasıl bir mesajdı onu ben de kavrayamadım tam. Acaba anası bile gelip gitmiyor, yazık diye mi diye düşündü de liam, böyle bir şey dedi sonra ?[signature][hline]Follower Of Cyric,Prince Of Lies;Blog
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
 Paylaş
Konu listesine dön
×
  • Yeni Oluştur...