Ekranın Arkasındakine

[Xaero]

EKRANIN ARKASINDAKİNE

Ekranın arkasındakine... Kimsin sen? Kelimelerini gördüğüm, cümlelerinden vurgularını tahmin etmeye calıştığım, orda olup yazdıklarımı okuduğuna, beni anladığına, anlaştığımıza inandığım sen... Varsın di mi? Ordasın? Konusurken suratın nasıldır, ellerini oynatırmısın konuşurken? Ya mimiklerin? Konuşurken bakamadığım gözlerinin rengi ne? Sen de merak ediyormusun beni, yüzümün konuşurken ki halini...konuşurken gozlerine bakarım karşımdakinin, sağır değilim ama dudak okumayı severim ben... Bilebilirmisin tüm bunları?...


Peki nedir ikimizi bu denli yakınlaştıran... gömediğimde özlettiren seni? Saatlerce yazıştığım, gülmekten sandalyeden düşeceğimi hissettiğim, hayatımın en gizli yerlerini paylastığım sen kimsin? Nedir seni bu denli özel kılan hayatımda... nedir sonuna kadar sana içimi açmama sebep... Kelimelerce herkes güzel galiba... kelimeler zırh gibi, kelimeler sığınak... daha kolay ifade edebiliyoruz kendimizi... yüzleri görmeyince daha bir yakın, daha mı insan oluyoruz yoksa? Kelimeler zırhımızı mı yok ediyor... Hayali dostum kabul ettigim sana kelimelerle ulaşırken daha mi acik oluyorum, ya da kavga esnasında kelimeler daha mı bir aslan kesilmeme neden oluyor? Burada olmaman ne de çok soru sormama neden oluyor kendime... kimsin sen? Kafamdaki gibi misin? Saçlarınla oynar mısın konuşurken? Dokunur musun konustuğun kisiye? Nedir sana bu denli guvenmeme sebep? Nereden biliyorum seni... neden tanıyor gibiyim seni, kelimelerin yeterli mi seni hayatıma sokmama... özlememe... seni orda gördüğümde sevinmeme? Gideceğinde, gitme dedirten, dur daha konuşacaklarımız var dedirten ne bana? Gittiğinde ekranda kalakalmamı sağlayan ne? Neden tüm bu sorular, nedir beni buraya getiren? Çok mu cevap arıyorum, kabullensem buranın sanallığını, gerçek yaşantima geçirmesem, gerçeklikten sanallığa geçmeden görsem seni sadece, gerçek anlara sokmasam seni düşüncelerce... olmuyor, yapamıyorum... nasıl silebilirim ki seni? Saatlerimi paylaştığım sen... sevincimi paylaşmak için sabırsızlandığım, üzüntümü paylaşmak istediğim... beni güldürmenden nasıl vazgeçebilirim? Bu kadar da toz pembe mi bu Dünya?... olmadığını sen de biliyorsun... ben de... Sinirden az mı çıldırmadık, ekranı yumruklamak hic mi geçmedi içimizden?... ... ya ask... dedim ya kelimelerce herkes güzel, kelimelerce herkese Aşık olunabilir... oyle ya da böyle, gerçek ya da sanal, kelimeler veya sözcükler... onemli olan insanlarin bulusması degil mi? ben olmasamda her zaman yüregünde olacağım gözlerin beni aradığında......[hline]Her oyun bittiğinde $ah ve Piyon hep aynı kutuya koyulur...
XÆ®ø ƒâ®ß®Ìgh†™[/b]

[ShekiLChoCuq]

Biliyor musun? Gerçi nerden bileceksin ki? Benimkide sorumu yani.. Bende bu yazı gibi birşeyi yazmayı düşünmüştüm. ama sen benden önce davranmışsın ne yazık ki.. Gerçi benimki bundan daha farklı duygu içerikli nese..

İşte seninde anlattığın gibi hayat bu arkadaş..

başka söze gerek duyduğumu zannetmiyorum,
zannedildiğiniyse hiç zannetmiyorum..

P.s:Bundan sonrası konuyla alakasızdır.istemeyen okumayabilir, saçma dahi gelebilir.Bunlar benim kişisel görüşümdür.

Eğer ben içimdeki gizemi, karamsar hayatı yansıtabilseydim, ya ağlardınız ya da gülerdiniz herhalde.. ama hayat ağlamaya dahi değecek kadar kısa. o nedenle ağlamak gereksiz bir bakıma. Hazır şuanda dahi soluk alabiliyorken, ağlamak niekine?. Ama kimileriyse ağlamakta bulur hayatı.. Gözyaşlarındaki parıltılarda saklar, gizemli dünyasını. Ağladıkça rahatlar mutlu olur. Şahsen ağlamayı aslında o kadar özledim ki, unutmuşum resmen nasıl birşey olduğunu. Gülmekse bunun tam tersi.. Zıt kutuplar gibi.
Neyse...
Sende sen ol, bence bu kadar karamsar olma benim gibi.. ben çook denedim gerçi kurtulmayı bu hayatın içinden, hayatın bu sıkıcı oyunundan ama elimden fazlası gelmedi ne yazık ki.. böyle mi gelmiş bilinmez ama böyle bir müddet daha dewam edeceği kesin..[hline]günde bir öğün :P >>Join tHe war!
icq no: 97135892
send me a mail to : [email protected]