Pyhenn Mesaj tarihi: Şubat 12, 2005 Paylaş Mesaj tarihi: Şubat 12, 2005 Gece biter,gece başlar.. Alışılagelmiş hayatımın son dönemlerinin klasik döngüsü.. Güneşin beni özleyip özlemediğini bilemem ama benim dünyayı özlediğim kesin. Diğer insanların tadına varmakla bitiremediği dünyayı şu dört duvar arasına sığdırmaktan bir çıkarım olsaydı keşke. Bu içe kapanışın sebebini ben bile bilmiyorum.. Belki insanlardan soğuduğumdandır. Çocukluğumun bedenim üzerinde açtığı ufak tefek yaraları kapamak yerine daha da kanatan insanlardan.. Kimbilir belki de ben kanattım o yaralarla oynayarak, belki yine o insanlar kanattırdı.. Büyüdüğüm çevreye yabancı bir insan gibi baktığımda herşey anlamsız ve sıradan geliyor.. Hiçbir farkı yok.. Aynı tip insanlar, aynı önyargılar, aynı üzüntüler ve benim belki görmekten aciz olduğum aynı mutluluklar. Ama milyonlarca aynı tip grubun parçası olan bu insancıklar görebiliyorlar benim göremediğim mutluluğu. Insanlar biliyor küçük şeylerden bile mutlu olabilmeyi. Ama ben hala öğrenemedim.. Yeni bir umutla girdiğim her yolu sanki belediye kazıyor, Kadıköy'ün bin defa kazılan sokaklarına nazaran.. Küçük dünyamdan çıkmayan hedefler bulayım diyorum, büyüdüğüm evin havası bile engel oluyor buna. Pembe gözlüklerim de artık küçük geliyor bana.. Ne yapsam... Bırakıp gitmek istiyorum çoğu zaman ama olmuyor.. Gideceğim yerde beni aynı şeyler bekleyecek kimbilir.. İnsanların sadece şekilleri farklı olacak.. Yine heryerde toplumun çelişkileri çıkacak karşıma.. Kaçtığım yerin bir sonraki versyonu çıkacak.. Derdimin ne olduğunu keşke anlatabilsem insanlara.. Ancak olmuyor işte.. Ya anlatmakla bitmiyor ya da üzerine bir cümle kurulamıyor.. Benim gördüklerimi onlar görmüyor, e tabi onlarınkileri de ben.. Nereye varacak bu işin sonu bilmiyorum.. Belkilerle dolu bu dışavurumda belki sadece beynimi yiyorum...[signature][hline]Gece biter gece başlar.. Çoktan unutmuşsundur sabahları.. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Nereid Mesaj tarihi: Şubat 12, 2005 Paylaş Mesaj tarihi: Şubat 12, 2005 insan bazen bilinçsizce ihtiyacı olanı yapıyor..sorgulamamak diye bir şey yok ama soruların arasında seçim yaparak belki biyerlere varabilirsin. içine kapandıysan zaten bırakıp gitmişsin, şu an kovuğunda, olabileceğin en güvenli yerdesin bundan sonra yapmak istediğini istediğin gibi şekillendirebilirsin, rahat ol... istersen çekip gidersin veya bıraktığın yere dönersin, ikisi de inan eşit miktarda cesaret gerektiriyor. özlem de gerektiriyor galiba. sonuçta ihtiyacın olduğunda zaten karar verirsin.[signature][hline]Up on the rooftops I feel alive-gratefully detached from the human hive. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar