Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

ya bırak abi hayat o kadar fixkii,,

elexaa

Son yazan: elexaa
yeri: Konu Dışı

 Paylaş

Öne çıkan mesajlar

elexaa Apprentice

elexaa

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
dertler problemler neşe huzun ask her insanın yasıcaı şeyler ole extrem şeylerlede bi yere kadar
hayatta sahip olunması gereken tek şey merak,calıskanlık,sabır,cesaret gibi erdemler
bence hayatı tekduzelikten kurtarmanın tek yolu bunlara sahip olmak we her zaman başarılı olmak sonuctada uzun wadede keyifli bi yaşantı surmek
ben humanist oluyom kardeşim en pasasından[signature][hline]Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
elexaa Apprentice

elexaa

Mesaj tarihi:
  • Konuyu açan
Mesaj tarihi:
insan sonucta herşeyin ustesinden 2 dakkada gelebilceini farkediyo we guclu olduunu dierlerinden bi farkı olduunu goruyo
we ozguweni sonsuz oluyo bi anda
çalışma we eelence zamanlarınıda ayırabildiim anda harika bi eleman olduumu gordum ben sadece paylaşmak istedim[signature][hline]Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
MartinLGore Mentor

MartinLGore

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
[spo1=Çok güzel bi yazı]Hayat Berbat...

Neden?

Aslında o kadar çok nedeni var ki.
Mutsuzluğumuzun, karamsarlığımızın, dibe doğru çökmemizin, çökertilmemizin sebebini kendimizde mi yoksa başkalarında mı aramalıyız bilmiyorum ama sanırım sebebi kendi içimizde.
Her şeyin kendi içimizde olduğu gibi.

Hayat Berbat...

Çünkü kendimizi kandıramıyoruz.
Çünkü duygularımızla yaşamaya çalışıyoruz, mantığı ve aklı bir kenara bırakıp.

Bizi mutlu eden her şeye sımsıkı sarılıp kendimizi adıyoruz, çünkü biliyoruz ki hayat berbat.
Kendini adamanın sonunda her zaman acı olduğunu bile bile yine de duygularımıza gem vuramıyoruz, vurmuyoruz.
Hayatın berbat olmasının diğer bir yanı ortaya çıkıyor daha sonra;
Mutluyken zaman çabuk geçer.
Oysa, karamsarlığa kapıldığınızda, mutluyken bir çırpıda geçip giden zaman bitmez olur. Dakikalar saatler gibi gelir. Gecelerse hiç bitmez.

Hayat Berbat...

Çünkü biz hayat berbat demeyen insanlar gibi değiliz.
Pollyanna yı sadece çocukken severdik.
Şimdilerdeyse Cohen, Tom Waits, Jeff Buckley seviyoruz.

Hayat Berbat...

Çünkü sevdiğimiz şeylere hiç de farkında olmadan o kadar fazla değer verip, o kadar çok planlar tasarlıyoruz ki kafamızda. Bu verilen değer, olması gerektiğinden fazla verilen bir değer anlamında değil. Biz hep olanı veririz çünkü.
Ama,

Hayat Berbat...

Ve,
O değeri vermeyenler kazanıyor.

Hayat Berbat...

Biz bunu çok önceden fark ettik aslında.
Okul hayatımız başlayınca, iş hayatımız başlayınca, ilk terk edilişimizde, son terk edilişimizde, parasız kaldığımız günlerde, aldatıldığımız günlerde, sarhoş olduğumuz günlerde, seçmek istemediklerimiz seç diye bize sunulduğunda, kendi kendimize ilk defa nereye kadar diye sorduğumuzda, etrafımızdakilerden farklı olduğumuzu düşündüğümüzde, aşkta taktik yapamadığımızda, hayatı sorgulamaya başladığımızda, dini sorgulamaya başladığımızda, kendimizi sorgulamaya başladığımızda, çok sevdiğimizde ki biz hiç az sevmedik zaten- , çok sevildiğimizde, sevilmeden sevdiğimizde, sevmeden sevildiğimizde, sevişerek sevildiğimizde, severek seviştiğimizde...
Biz bunu çok önceden fark ettik aslında.

Biz bunu çok da sevdik aslında. Acı çekmeyi, melankoliyi, sabahlara kadar içmeyi, anılarda yaşamayı, kendimizi hergün öldürmeyi, kendimizi öldürmeyi becerememeyi, yağmursuz günlerde yağmur altında kalmayı...

Hayat Berbat...

Çünkü hiç aldatamadık kendimizi, ya da farkında olmadan hep aldattık kendimizi.
Çok da fazla şey istemedik aslında.
Finanstan, borsadan, bankacılıktan, döviz kurlarından anlamadık hiç biz.
Hayallerdi tüm gerçekliklerimiz,
Gerçekliklerimizse hep acıyla noktalandı.
Noktalansa yine iyi. Sadece bir virgüldü. Kısa bir an da olsa soluklanabilmemiz için.

Hayat Berbat...

İstemesek bile kendimize itiraf edebildiğimiz için.
Bunu bile bile yaşadığımız mutlu anların sonsuza kadar sürebileceğini düşündüğümüz için.
Oysa ne sürmüş ki sonsuza kadar!

İntihar planları tasarladık hep kafamızda kendimize dair.
Oysa hayat o kadar berbat ki,
Bunu bile yapamadık.
Korktuk mu?
Hayır.
Sadece acıyı yaşamayı sevdik biz.
Bakın işte bu kadar berbat hayat diyebilmek için.

Çalışmayı sevmedik hiç. 9 - 6 bizim için esaretti hep. Ne için? Kim için?
Kariyer, itibar, saygı, huzur, para, çok para, daha çok para, daha çok paraaa...
Sikime kadar.
Ben hayallerimi istiyorum.

Hayat Berbat...

Çünkü biz hep reddettik.
Hayatın berbatlığını bile bile bunu reddettik en ufak bir mutluluk yakaladığımızda.
Tüm gerçeklik sevgilinin gözlerine bakarak dalıp gitmekti bizim için. Ufacık bir öpücük, ufacık bir söz, bir dokunuş, bir sarılış.
Bilirdik oysa,
Ne sürmüş ki sonsuza kadar!
Buna rağmen hep kandırdık kendimizi, ya da kandıramadık işte.

Mutluluk, hiç sebepsiz yere vapura binip kadıköy e geçmekti bizim için, son paramızla gidip rastgele bir sayfasını açtığımız kitaptan okuduğumuz bir kelime için eve yürüyerek dönmemizdi.

İstiklalde saatlerce meydanla tünel arasında anlamsız yürümelerimizdi.
Semazenin dönüşüydü bizim mutluluğumuz.
Güzel bir yemekten sonra içilen sigaraydı.

Hayat Berbat...

Bile bile lades işte.
Bile bile aşk.
Aşk mı???
Evet.
Hem de en tutkulusundan.
Biz tutkumuz olmadan sevmedik çünkü hiç.
Sırf boşalmak için sevişmedik biz hiç.
Her şey bir ayindi.
Mabedimiz belli.
Aynı, gözlerine bakıp tek kelime etmeden seni seviyorum demek gibi.

Hayat Berbat...

Çünkü biz mantığı reddettik hep.
Her bireyin farklı hayatları olduğunun farkındaydık hep. Tek mantığımız buydu. O da sadece mutlu olabilmeniz için. Olabilirseniz eğer.
Biz mutsuz olmanızı istemedik ki hiç...

Kalabalıklar içinde hep yalnızdık biz.
Gülemedik hiç anlatılan hikayelere.
Oysa,
Ufak şeylerle mutluluktu tek istediğimiz.
Kalabalıklar içinde hep yalnızdık biz.

Bir kadehle sarhoş olurduk eskiden, artık şişelerin dibinde hala ayık geziyoruz.

Hayat Berbat...

Hep çekip gitmeliyim buralardan dedik kendi kendimize.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
Popeye Mentor

Popeye

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
ya ögren işte büyüklerinden lord_elvyn[signature][hline]Don't be afraid of the dark! Be afraid of what it hides!

Rahan, 04 Ocak 2005 19:36 tarihinde demiş ki:
ayrıca kimsenin sizi kolunuzdan tutup hristiyan yapabilme gibi bir ihtimali yok ki?? tarkan filmlerinde mi kaldınız naptınız siz anlamadım valla..
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
Popeye Mentor

Popeye

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
tipim degilsin boşuna asılma[signature][hline]Don't be afraid of the dark! Be afraid of what it hides!

Rahan, 04 Ocak 2005 19:36 tarihinde demiş ki:
ayrıca kimsenin sizi kolunuzdan tutup hristiyan yapabilme gibi bir ihtimali yok ki?? tarkan filmlerinde mi kaldınız naptınız siz anlamadım valla..
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
MagicGladiator Community Regular

MagicGladiator

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
Doruk Kıskanıyorum ama :-P[signature][hline]I took their smiles and I made them mine I sold my soul just to hide the light and now I see what I realy am a their a whore and a liar
BonePART, 03 Şubat 2005 02:49 tarihinde demiş ki:
ORTADA ACMAMA ISTEGI BENCE NORMAL BENDE MASA ALTINDA CIKARIRIM
The_, 06 Şubat 2005 03:45 tarihinde demiş ki:
Offf baya uzun bu ya..
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
MagicGladiator Community Regular

MagicGladiator

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
Mesaj: 9770 Kalan Mesaj : 230[signature][hline]I took their smiles and I made them mine I sold my soul just to hide the light and now I see what I realy am a their a whore and a liar
BonePART, 03 Şubat 2005 02:49 tarihinde demiş ki:
ORTADA ACMAMA ISTEGI BENCE NORMAL BENDE MASA ALTINDA CIKARIRIM
The_, 06 Şubat 2005 03:45 tarihinde demiş ki:
Offf baya uzun bu ya..
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
 Paylaş
Konu listesine dön
×
×
  • Yeni Oluştur...