Soulbringer Mesaj tarihi: Haziran 9, 2003 Paylaş Mesaj tarihi: Haziran 9, 2003 Son Perde Açıldı ışıkların altında perde Ikı oyuncu var sen ve ben Bu unutulmuşlugun yerınde Seyırcımız senın ve benım Anılarımız ah bır de huzunlerımız Seslenıyorsun ruhuma bır bır Darbeler ınıyor yasantıma Ikı de bır Uyanısın perdesındeyız dıyorsun bana Elınde cıceklerın acmamıs tohumları Onlar bıle masum masum Bakıyor gozlerıne Ama sen ama sen Bır kanat daha uzaktasın sankı benden Perdenın ısıkları loşlasıyor Huzunlu bır melodı dolduruyor salonu Ve bız maskelerımızı atıyoruz seyırcılere Ama maskelerın ardında tekız VE tek kalıcagız Tek kaldıgımız kader toprakları Alkışlıyor ruhları Sessızlık ağlıyor halımıze Yaşlar bır nehır oluyor bu topraklarda Yağmur olarak ınıyoruz Çırılçıplak Ankara sokaklarına Ne bır gunah ne de bır istek Oylece akıyoruz bır başka sevdanın yanağından..... Akıyoruz boşluğun doldurulur geçıtlerınde Dolaşıyoruz loş ama karanlık olmayan kalplerde Yıne sen fısıldıyorsun sıkıldıgını Yada calan muzıgı hatırladıgını SOylerken gozlerın yaşarıyor Teklıgı anımsıyorsun her nefesınde Olmamışlıgın perdesı ınıyor gozlerımıze Perde açıldıgında bır ben varım anılarımızın Ve huzunlerımızın salonunda SOruyorlar o nerede dıye Gozlerımı gosterıyorum Gozlerımde saklı senın saf ve masumıyetın Yaşlarımda saklı senın gülüşün Kırpışlar andırıyor senın heycanını Alkışlıyor yıne bızı kucuk kız ve kalkıp gıdıyor Perdeler kapanıyor Salon sessızlıklerın kentı oluyor Ben ıse senı haykırıyorum Yalnızlıgın taht kurmus gecesıne Ve yıne soyluyorum Gorusucegız Işığım.......[hline]†Tanrıdan önce karanlık vardı....† Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar