Sevgiliye Mektuplar...

[zakofsnn]

Sevgiliye Mektuplar..Amatör bir yazarcıgın amatör mektubu tabi.. :P Ama begenilirse yazarım bikac tanesini daha ...=)


Soğuk bir karanlık gibidir yanlızlık, öldürmez ama acıtır. Yavaş yavaş, damla damla kanatır.Yanlış anlamanı istemem korktugum şey yaşayacagım zorluklar degil, ne yaşayacagımı bilememek. Oldum olası belirsizlikten korktum ve kaçtım.Pozitif yada negatif, bilinmeyeni en çabuk biçimde netleştirmeye çalıştım daima. Şimdi ise dizginler benim elimde degil. Tek yapabilecegim dua ederek beklemek ve olacakları seyretmek...İnsan ne kadar güçlü ve kendinden emin olursa olsun hayatın dalga geçercesine karşısına çıkardıgı bazı şeyler karşısında öylesine çaresiz kalıyor ki...Bu ironi karşısında bozuk sinirlerle gülümsememek elde dahi degil.Ailemi, arkadaşlarımı,dostlarımı geride bırakıp ne kadar süreceği belli olmayan bir yanlızlığa yelken açmak o kadar zor ki...Ankara yollarında ayaklarım geri geri gidiyor.Hele son günler,önceki hayatın için elinden oyuncağı alınan bir çocuk misali sıkıca tutunup bırakmaksızın ağlamak istersin, beklersinki uyandığında herşey eskisi gibi olsun. Ama bu filmin gözleri yaşartan kısmıdır ve anlarsın ki bu bir rüya degilmiş...! Tabi hayat bu kadar basit bir biçimde melankolik degil aynı zamanda karmaşıkta..Kendi içinde pek çok paradokslarda barındırıyor...Kızmamak elde degil, isyan etmemek...Madem bana seni veriyor, neden üstüne kalkıp birde Ankaraya yollar?? Madem bir işi yapacaksın..! Düzgün yap! ..Elbette Tanrının vardır bir bildiği am o garip biri, bazen onu anlamakta çok zorlanıyorum, gerçekten ilginc bir mizah anlayışı var.Yıllardır her gece senin gibi bir insan için dua ettim...Sen benim çocukluk hayalimsin...Sonunda hayallerim gerçek oldu ve hayatımdasın işte...Ama tam sana sahip olduğum anda Bilkenti kazandığım haberi....Bir anlık karanlık..Sessizlik...Tanrım....Neden?? Ama bir gerçek varki hayat inatçı adamları sever...Ve benimde pes etmeye hiç niyetim yok!!! Gerekirse her haftasonu seninle geçirecegim birkaç saati hayal ederek Ankara-İstanbul, İstanbul-Ankara gidip gelicem.Ben eğer seninle mutluysam bunun bozulmasını hiçbirşey sağlayamaz. Sana iki seçenek sunmuştum, hayatımdan ya hiç girmemecesine çıkacaktın, yada hiç çıkmamak üzere girecektin..Sen ikinciyi seçtin..Ve aşkım ben bu konuda cok ciddiydim...Hayatta kendimi çaresiz hissettiğim pek çok zaman oldu.Bu belkide bir insanın yaşayabilecegi en keskin acıdır, düş kırıklıkları ve boşaltılamayan öfke üzerine kurulmuştur.Savaşan askerin kolunda kılıcın açtıgı yada, bir tutsagın kırbacın şaklamasıyla hissettiği acıyla boy ölçüşemez.Kırbaç tutsagın bedenine zarar vermese bile ruhunu derinden yaralar...İşte böyle birşeydir çaresizlik...
İtiraf etmeliyim ki , inatçı hatta zaman zaman salak bir genç oldum.Çünkü ne zaman dönüp geçmişe baksam apaçık görüyorum ki nadiren yanlız kaldım yada kalmam gerekti...Hayatımda daima en zor günlerimde dahi bana destek olan çok sadık dostlarım vardı.Onlar hala hayatımdalar ama artık birde sen varsın ki zor günlerimde tek dayanağımsın benim...
Seni ilk gördüğümde burun kıvırıp, "bir sarışın daha..." dedim ama hatamı anlamam için biraz olsun konuşmam yetti senle...Sen diğerlerine asla benzemedin, yabani otların arasından mağrur bir papatya gibi yükseldin benim için.Sen yıllarca dört bir yanımda açılan ve hala kanayan yaralarımı geçiren bir merhem oldun benim için..Bazen birinin gözlerine bakar ve anlarsın çok farklı olduğunu..Onunla birlikteyken seni hep rahatsız eden o boşluk artık yoktur.Gözlerine baktığın zaman bugüne dek hayal ettiğin herşeyi görürsün.Onu tenine dokunduğun zaman bir daha hiçbir tene dokunma ihtiyacı hissetmeyeceğini bilirsin.O'nu tanıdığın tüm kavramların üzerinde tutarsın...Seversin...Çok seversin..
Aşkım...Bitanem...Aslım sen benim için aşksın, tutkusun, hüzünsün, neşesin, kedersin, bugünsün, yarınsın, herşeysin...Seni Çok Seviyorum.....


"Finis Vitae Sed Non Amoris..."[signature][hline]Herşeyin bittiği yerde.... Tanrı başlar..