trident.

[Head]

son bir kez soruyorum sana , "aklında ne var?"
sen olduğun yerde oturup , gözlerimin tam içine bakarken "hiçbir şey" diyorsun. gözlerine dalsaydım inanacağım bir şeydi bu belki , ama esen rüzgar dikkatimi dağıtıyor ben kokunu içime çekerken.

bazen diyorum , gözlerine hiç bakmasam , dudaklarının kenarlarındaki o kıvrımı hiç görmesem , saçların dolaşmasa ellerimin etrafında , onları sarmasa ; acaba bunları düşünüyor olacak mıydım?

bütün elimdekileri de serbest bıraktıktan sonra , gerçekten benim sandığım şey sendin.
güçsüz beynim bile son kalan gücüyle seni düşünmeye çabalıyor , bir nevi kendi sonunu hazırlıyordu. acı çekmek artık zevkliydi , bir nedenim vardı...

uğruna yaşadığım şeylerden biri de bu bağdı.
sonun olduğunu bile bile sevmek ne kadar trajik.
aslında insan hayatına bakarsak da , insanın öleceğini bile bile hala kendini yorması , bazı şeyler için çalışması bile inanılmaz derecede bir trajedya. herneyse , sana dönelim yine.

vazgeçtim , anlatma hiçbir şey.

ben ve sen , biz mi olurduk? yoksa biz dememiz için daha ne kadar acı çekmemiz gerekirdi.
kimse insana mutluluk vaad etmez.
bak ben vaad ediyorum , yetmez mi.

beynimin son gücünü kullanıyorum sana karşı.
acı çekiyorum , ama en azından artık bir nedenim var...[signature][hline]valandil ownz j0o!
-emokid*-
they bury me like footsteps in the snow.