Estel_Anorien Mesaj tarihi: Ağustos 20, 2004 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 20, 2004 IRAK savasinda babasi ve annesi ölen ve kendininde bacaklari kopan Müsliman bir çocugun IRAK savasini yöneten Tommy FRANKS a yazdigi siir ve Nazım Hikmet Ran ın ikinci dünya savaşı hakkında yazdığı bir şiir. Merhamet hür Dünyaya bu kadar mi IRAK ' ti? Ben Basrali Ömer, Belki haberin yoktur diye yaziyorum Mr. Franks. Önce demokrasi yagdi göklerimizden, Sonra özgürlük geçti üstümüzden Palet palet. Ve insan haklari Namlularindan Yüzü maskeli adamlarin Saniyede bilmem kaç adet. Demokrasi bizim evede isabet etti Bir gün sonra anladim koptugunu ayaklarimin. Tam onsekiz adet insan haklari saymislar Vücudunda babamin. Annem yoktu zaten Ben dogarken ilaç yoklugundan ölmüs Ambargo falan dediler ya Anlamadim çocukluk akli iste Olusmadan sokülmüs. Sizde de baris böylemidir Mr. Franks? insan haklari çocuklari yetim Ve ayaksiz birakir mi orda da? Düser mi ayin kan gölüne aksi Güpegündüz düser mi Pazar yerine demokrasi? Zenginlik insanlari korkudan uykusuz birakir Kuslar gökyüzünü terk eder mi orda da? Babamla mirildandigim son dua dilimde Ayaklarimin hastanede Ve giymeye kiyamadigim pabuçlar Kaldi elimde. Çocuklarin varmi Mr. Franks? Al, ogluna götür onlari Bari ise yarasin Kim bilir belki baktikça Bazen beni hatirlasin. Bu nasil demokrasi Mr. Franks? Düstügü yeri yakti Merhamet hür Dünyaya Bu kadar mi IRAK ' ti? Kız Çocuğu Kapıları çalan benim kapıları birer birer. Gözünüze görünemem göze görünmez ölüler. Hiroşima'da öleli oluyor bir on yıl kadar. Yedi yaşında bir kızım, büyümez ölü çocuklar. Saçlarım tutuştu önce, gözlerim yandı kavruldu. Bir avuç kül oluverdim, külüm havaya savruldu. Benim sizden kendim için hiçbir şey istediğim yok. Şeker bile yiyemez ki kâat gibi yanan çocuk. Çalıyorum kapınızı, teyze, amca, bir imza ver. Çocuklar öldürülmesin şeker de yiyebilsinler. Nazım Hikmet Ran[signature][hline]Aklımı kaybettim hükümsüzdür. DeviantArt Gallery Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar