30 yıl önce bugün, 20 temmuz 1974

[metboy]

kıbrıs barış harekatı yıl dönümü hepimize hayırlı olsun.


günle ilgili bir yazı:

20 Temmuz 1974... Saat, sabahın beşi... Kıbrıs Bayrak Radyosu'ndan Rauf Denktaş'ın, kararlı, heyecanlı ve müjdeli sesi yükseldi:
- Sevgili, kahraman, fedakar Kıbrıs Türkü... 11 yıldır Kıbrıs'ta insan şeref ve haysiyetiyle yaşamak, can ve mal emniyetini koruduğuna inandığınız anlaşmalarla meydana gelmiş bulunan bağımsız Kıbrıs Cumhuriyeti'nin varlığını korumak için her şeyinizi ortaya koydunuz. Tüm haklarınızın ve bağımsızlığınızın koruyucusu ve garantörü Anavatanımıza güven ve inanç içinde tarih” ve şerefli bir mukavemet mücadelesi verdiniz. Bugün, bu anda kahraman Türk Silahlı Kuvvetleri, Kıbrıs'ın her yanında, havadan ve denizden çıkarma yapmaktadır. Gazanız mübarek olsun.
Bütün Kıbrıs bu sese uyanır. Türk tarafı sevinçle, Rum tarafı endişeyle yeni bir güne gözünü açar.
Sampson darbe yapmıştır, Makarios kaçarak canının kurtarmıştır, Kıbrıs tam cadı kazanına dönmüştür. Türkiye garantörlük hakkını kullanabilecek midir? Yabancı gazeteciler, 18 Temmuz günü Türkiye çıkarma yapabilir mi, yapamaz mı diye münakaşa ederler. Bir İngiliz gazetecisi şu espriyi yapar:
- Bu millet, İstanbul trafiğini yarıp evine varabiliyorsa elbette Kıbrıs'a da çıkarma yapabilir.
İşte çıkarmanın başladığı resmen açıklanmıştır. Bayrak Radyosu'ndan sonra da Rum radyosu marşlar çalmaya ve Küçük Asya faciasının öcünün alınmasını, tarihin Kıbrıs Rumu'na havale ettiğinden ve Türkler'in denize döküldüğünden bahsetmeye başlar. Mücahitler, Rum siperlerine silahla cevap verirler ama daha bir saatlik bir ıstıraplı bekleyiş olacaktır. Çünkü saat farkı hesaplanmamış ve çıkarma bir saat önce açıklanmıştır.
1571'in askerleri
DENKTAŞ, 'Nihayet derinden top sesleri ve Gönyeli'ye yağmaya başlayan paraşütçüler' diye yazar hatıralarında. Avusturyalı irtibat subayı da 'Tebrik ederim kurtuldunuz' diye Denktaş'ı tebrik eder. Denktaş, 'Rüyada gibiydik' der. Biraz sonra '20 Temmuz Güneşi de doğmaya başladı' diye devam eder. Yeri öpenler, secdeye kapananlar, ağlayanlar, siperlere koşanlar... Şükredenler... Öyle ya, Anavatan bizi kurtarmaya geldi, kurtulduk artık. Yanan tarlalara inen bir gence Denktaş o sevinçle takılır:
- O kadar yukardan bu ateşin içine atlamaktan korkmadın mı?
Genç cevap verir:
- Korkmadım. Sana bir şey söyleyeceğim, inanmayacaksın. Ben boşluğa atladığımda etrafımda beyaz atlar üzerinde yalınkılıç 1571'in askerleri vardı, onlarla indim bu tepelerden.
İslam'ın, Türk'ün gerçek temsilcisi, işte bu sözleri söyleyen canını fedaya hazır bu Mehmetçik'tir. Yoksa İngiliz Hanedanı'na, Brunei Sultanı'na yağ çeken, keyfine bakan, Kıbrıs'ın cinci hocası değil.
Ne var ki cinci politikacılar da zuhur etti. Hem Türkiye'de, hem de Kıbrıs'ta. Bunlar 'Çözümsüzlük, çözüm değildir' diyerek Mehmetçiğin kazandırdığını piyasaya sürerek, ABD'ye ve AB'ye peşkeş çekerek güya çözüm aradılar. Halbuki asıl çözüm arayan Rumlar'dı ve aradıkları çözüm Türk Askeri'nin Ada'dan çıkarılması idi.
Onlar ne yazar
BUGÜN de 20 Temmuz 2004. Tam otuz sene geçmiş. Otuz yaşında olanlar o günlerden hiçbir şey hatırlamazlar. Yirmi yaşında olanlar ise hiçbir şey duymamış da olabilirler. Ama oy çokluğu onlarda. Ama kabahat onlarda değil. 1571'in beyaz atlılarını, Rumlar'ın seksen sene önce Anadolu'da yaptıklarını ve nasıl İzmir'den denize döküldüklerini, ama kaçarken bile İzmir'in, Aydın'ın, Manisa'nın, Uşak'ın, İngilizler'in patronajında Yunanlılar tarafından nasıl yakıldığını, kaç tane atlılar ve sandallar faciasını irtikap ettiklerini, kuyulara atılan, camilerde yakılan kadın ve çocukları, kısacası Rumlar'ın sönmez kinlerini onlara anlatmayanlardadır.
Ne var ki 1571'in atlıları da, 20 Temmuz 1974'ün paraşütçüleri de, şehitleriyle ve gazileriyle ve çıkarmaya iştirak eden gemileriyle Türk Donanması bugün Kıbrıs'tadır. Hep orada olacaktır. Onlar orada oldukça, cinci, AB'ci, ABD'ci politikacılar ne yazar ki?

yazar: Ergün GÖZE.[signature][hline];;suitfly icq