Bugün 23 Kasım..

[MuDo]

Yalnızım, sabahın 6sı olmuş, ışığı yakmaya cesaretim yok. Sebep nedir tam olarak kestiremiyorum.. 20 yaşındayım.. Sonsuzluğa uzanan bu yolda bir adım daha attım sonunda. Yaşlanıyor muyum ne? Göğsüm ağrıyor, telefonum suskun, çay bardağım soğumuş.. Sigaram yarım kalmış öylece bana bakıyor.. Sakın içme beni, bitersem sende biteceksin diyor.. Ona inat son defa alıyorum nefesi.. Biraz sonra ölecekmişim geliyor.. 2 saat sonra işe gideceğim, donuk suratlı, ruhsuzlar ordusunun arasına. Hala uyumadım, uyuyamadım.. Çünkü telefonum hiç çalmadı bu gece.. Dünya alay etti bu gece benimle, seni gerizekalı diye.. Keşke bu dünyaya gelmemiş olup o yokluğun içerisinde bir hiç olsaydım bende.. Çünkü var olupta bir hiçmişim muamelesi görmek beni öldürüyor.. Çünkü etrafımda milyonlarca insanı görüp onlara sesimi duyuramamak beni kahrediyor, bitiriyor.. Dün benim doğum günümdü.. Ölüme yaklaştığım sıradan günlerden biri gibi geldi gerçi bana.. Diğer günlerden farksız, insanların beni umursamadığı lanet günlerden farksızdı.. Bir küçük kek parçası bile konmadı önüme, ettiğim değeri gösterirmişçesine..