soulberry Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 sinirlendiğim anlarda değil; daha çok üzüldüğüm anlarda içimde bi çeşit öfke kabarır. o an geçtikten sonra ben bile korkarım o öfkenin içindeyken aklıma getirdiğim şeylerden. bunca sene onu zaptettim, bi başkasına asla zarar vermedim. ama kritik anlar yaşıyorum hala bazen, ağlarken bi anda bu zayıflığımı aşağılayıp aslında ağlayan tarafın başkası olması gerektiğini düşünüyorum. "sevgili" muhabbeti değil bu, aile ile ilgili konular bu arada.. kısacası aileme hem nefret hem sevgiyle bağlıyım. bunca sene ayrılamadım. ama bu öfke aile dışındaki konularda da yakamı bırakmıyo. jekyl hyde sendormu gibi. belki bu yazıyı okuyanlardan bazıları da farkındadır, insanın karanlık bi benliği var. öyle "darkside" şeklinde artistik bi muhabbet değil bu. sahibini korkutan, üzen, yapayalnız bırakıp insanlardan uzaklaşmasını sağlayan ciddi ve soğuk bi benlik. öyle anlarda genelde acıya başvuruyorum kendimi kontrol amacıyla. sağımı solumu sıkıyorum, vuruyorum vs.. (mantık aramayın, aranızda aynı durumda olan varsa bilir). ama fazla kontrollü olduğumu söyleyemem. yani sadece güdüsel davranıyorum, irademi kaybettiğimi de öfke geçince anlıyorum. geçmişin de feci etkisi var tabi böyle olmamda. ama asıl sorun gelecek hakkında beklentisiz olmam. yarından bile bi şey ummadım hiç bi zaman. hem kendi çabamla hm çevremin itişiyle sosyalleşme çabalarım oldu, hobilere yöneldim, yazdım çizdim, müzik yaptım, ama en ufak bi ters olayda yine kendim oldum. aklım kapkara haline döndü. her seferinde baştan temizlemeye kastım onu. ama o kadar yorucu ki bu. o yüzden "iyileşmek" gibi bi lüks istemiyorum artık. bununla yaşayabildiğim yere kadar yaşamak istiyorum. iki kelimecik tavsiye ya da tecrübe paylaşımı görsem bile iyi gelicek bana bu topikte. "hobilere yönel" diyen olsa bile farketmez. yöneldiğim ya da yüzümü çevirdiğim çok şey oldu. manevi ve telepatik destek arıyorum resmen. başka en ufak ihtiyacım yok ruhsal açıdan. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Buyse Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 eğer bu kadar mutsuz ediyorsa seni bu durum, psikiyatrist'e gidip terapilere katılmanı öneririm. ilaç anti depresan falan hikaye. konuşmak, anlatmak paha biçilemez. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Fistan Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 siddharta adlı kitabı falan oku. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Böjeek Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 herkesin arada böyle hissettiği anlar oluyodur. bende genelde bu durumlarda cok sessiz olurum konuşmam kimseyle pek gerekmedikçe. bide cok sinirlenince kavga halindeyken cevap vermem cıkar giderim evden. süper oluyo varya hem kavga uzamıyo hemde kafamı yormuyorum. bi yer belirledim kendime deniz kenarında ne zaman kafam atsa atlıyorum otobüse gidiyorum. kışınsa bi kahve yazınsa alıyorum serin bişeyler gidip oturup ayaklarımı denize doğru uzatıyorum 2-3 saat kafa dinliyorum. yani o an öyle huzur doluyoki içim. sakinleşiyorum hemen iceceğimi yudumlarken böyle düşünceler su gibi akıp gidiyo aklımdan. ve nedense hep en mantıklı kararlarımı öyle hissettiğim anlarda verip rahatlayıp mutlu bi insan oluyorum. yani kısacası seni en iyi tanıyan gene sensin. en güzeli kendi kendinin doktoru olcan kendine ne iyi geliyosa onu yapıcaksın. yaptım iyi gelen bişey yok deme elbet senide mutlu eden bişeyler vardır. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
soulberry Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Konuyu açan Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 epey bi psikolog ve psikiyatrist eskittim, ne ilaçlar ne de diğerleri aradığım şey değildi. deneyip gördüm bunun böyle olduğunu. yaparken mutlu olabildiğim şeylerin sayısı çok azaldı, mutlu olduğum şeylerin bi çoğu da insanlara göre mantıklı sayılan şeyler değil. insanlara göre davranmıyorum tabi, ama boşa yaşıyomuş hissine kapılıyorum. duygularımı özledim dsf.. duygularım yok oldu gibi bi şey nerdeyse. onlarla bağlantım koptu hemen hemen tamamen. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Böjeek Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 aşık olmaya bak o zaman hemen Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Fly Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 yaşkaç Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Mum_Chamber Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 montla sıç (bunun yapılması lazımdı, üzgünüm..) şaka bir yana, ben ergenken çok agresiftim. hem sinirlenir, hem de dışa vururdum. şimdi peygamber sabrı var.. nasıl oldu bilmiyorum. edik: peygamber sabrı var dediğim; neredeyse hiçbirşeye sinirlenmiyorum. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Utterable Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 seni bi wepla'ya alalim o zaman. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
fede Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 enerjini başka alanlara yönelt Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
vaniLLe Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Fistan said: siddharta adlı kitabı falan oku. hermann hesse? bi de Demiani oku hermann hesseden. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Letsgetthesunshine Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 goosfraba goosfraba goosfraba Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
vaniLLe Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 öfy'yi kontrol etmek diye okuyorum her seferinde, aman. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Vingthor Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 bendede sinir krizimsel şeyler olurdu. terapi desteği çok fazla şey değiştirmedi sonra alkole hatta daha beterlerine bile sardığım olmuştuda herşey çok basit bir çözümle temize bağlandı. KİK BOKS. salondan çıkınca porselen gibi oluyorum. çiçek oluyorum resmen. sinir anında gözlerim kararır açıldığında birilerine vuruyor yada duvara vurup eli kırıyor yada birşeyleri parçalıyor falan gibi buluyodum kendimi. o kum torbası dünyanın en güzel icadı onu söyleyebilirim. 1.5 sene oldu kickboks başlayalı. birkaç ayda bir falan geçiriyorum o tip sinir nöbetleri artıkın. hemde sağlıklı falan. mis Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
aquila Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Mum_Chamber said: montla sıç (bunun yapılması lazımdı, üzgünüm..) şaka bir yana, ben ergenken çok agresiftim. hem sinirlenir, hem de dışa vururdum. şimdi peygamber sabrı var.. nasıl oldu bilmiyorum. edik: peygamber sabrı var dediğim; neredeyse hiçbirşeye sinirlenmiyorum. 56kyla porn tecrubesi hepimize o sabri verdi. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Letsgetthesunshine Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 14, 2009 aquila said: Mum_Chamber said: montla sıç (bunun yapılması lazımdı, üzgünüm..) şaka bir yana, ben ergenken çok agresiftim. hem sinirlenir, hem de dışa vururdum. şimdi peygamber sabrı var.. nasıl oldu bilmiyorum. edik: peygamber sabrı var dediğim; neredeyse hiçbirşeye sinirlenmiyorum. 56kyla porn tecrubesi hepimize o sabri verdi. Akabininde tel faturasının yüklü gelmesi ve pederin vıdı vıdıları da master degree yaptırmıstır Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar