Zincir

[Flameoffear]

Zordur hayat bazen, yerine getirilmesi gereken, yapmayı hiç istemediğin bir görev gibi. Ardında bırakıp gidemeyeceğin, istifanı veremeyeceğin.
Sadece yaşaman gerekir bu gibi zamanlarda.
Sadece nefes almaya devam etmelisin.

Yanan ateş suyunu içmen gereksede, uzaklara gidemezsin. Seni olduğun yere bağlayan bir zincir vardır. Çelik kadar sert, soğuk. Merhametsiz.

Kırılmak üzere zincirim. Ufukta bir güneşin doğduğunu hayal meyal seçebiliyorum. An ve an büyüyor. Sonra giderim buralardan, ardıma bakmadan. Ardımda ne vardı diye düşünmeden. Çünkü ben buyum. Herşey silik yüzlerden ibaret olana kadar gitmek. Ufukta dumanı tüten bir tren gibi yavaş yavaş yok olmak buralardan. Hafızalardan silinmek. Hiç yaşamamış gibi, yeni bir başlangıca adım atmak.

Ve sonra huzura erecek ruhum.
Huzursuz ruhların beraber olduğuna inanılan o yere gidecek. Sessizce bir ağaç dibine oturup gökyüzünü izleyecek. Çimenlere uzanacak, saçlarına bir kelebek konacak. Gülümseyecek, şimdiye kadar hiç olmadığı kadar içten gülümseyecek.

Kırılacak zincirim ve ben çekip gideceğim...