Karanlıktan İtiraflar

[Urgunta Wolfer]

İnsanlar anlamadırlar bizleri ve bizlerde insanları anlamadık. Ufak bir hikâye gibi bakarken hayata ve öle davranırken, yanımızdakilerin ne kadar bağlandığını ona göremedik hiç bir zaman. Yadırgama ya da kendimizi yerme değil bu belki de ama belki de onlar bizi anlamsa da biraz anlamaya çalışabilirdik onları. Hayatın ince kaftanlı elbisesine o kadar bağlanmış olanları ya da kendi yolunda gidenleri ya da kendi bir şeylere anlam yükleyenleri anlamadık hiç bir zaman en doğrusu bu dedik doğrunun ne kadar can yaktığını bilerek. Karanlık sararken bizi ve acı çekmezken biz zannettik ki; herkes çekmeyecek acı ama unuttuk aydınlığın acıyı da saldığını. Yanımızdakilere bakarken bir an olsun aklımızdan onları silmek geçti hep umursamazca, bağlanmak ile bağımlılık arasında öyle bir bağ kurduk ki yine canımız yanmadı başkalarının canını yakmak pahasına. Yeni girişimlerde bulunanların eski hallerini suratına vurduk, bizim eski hallerimi bize söyleyenlere onlar artık taştan bloklar diyerek yine koruduk kendimizi. Belki de hiç hakkımız olmayan şeyleri alıp sakladık karanlıkta aydınlıkta sakladıklarımız arayanların neler çektiğini düşünmeden, yine acı çekmedik çekmememizi sağladık. Zaferlere giden yolda kesilen her kafanın ve akıtılan her kanın onur olduğunu düşündük, ama kimlerden aktığına hiç bakmadık ya da o kılıçların bize hiç ellememiş olmasını umursamadık, yine acı çekmedik ve yine koruduk kendimizi. Terk ettiklerimizi aydınlıkta bırakıp bizi saracak olan karanlığımıza döndük arkamıza bile bakmadan, yine acı çekmedik. Peki ya, ilk Aydınlığa çıkacağımız gün bizi bekleyen o kadar acının gitmiş olmasını mı umduk ya da öyle mi düşündük. Peki ya gitmediyse hiçbirisi ve hep bekledilerse orada, aydınlıkla karanlığın o çizgisinde o zaman çıktığımızda aydınlığa ne kadar acı çekeceğimizi biliyorduk zaten o yüzden mi kapadık kapılarımızı, o yüzden mi her aydınlığa çıktığımızda biraz daha nefret ile döndük geriye. Peki ya pişman mıydık? Hiç sanmıyorum! Peki ya pişman mıyız? Hiç sanmıyorum! Peki ya pişman olacak mıyız? Hiç sanmıyorum...

[Soulbringer]

Bu sanki bir vampirin kendi adina tuttugu bir gunluk edasi tasiyor ozellikle shu '' Terk ettiklerimizi aydınlıkta bırakıp bizi saracak olan karanlığımıza döndük arkamıza bile bakmadan, yine acı çekmedik.'' GErcekten dedigim gibi guzel yaziyorsun +1