Kahve // Düşünsatır #1

[Taenaron]

Kırılgan ay ışıgını parçalayıp odama fırlatan penceremin arkasında pek eglendigim söylenemez. Üstünde parmaklarımı dolaştırdıgım bilgisayarın sıcaklıgı gözlerimin kırmızılıgına denk, ruhsuz, ama yine de renkli. Saate baktıgımda -hayır,sadece göz gezdirdigimde- içine hayatımı tıkıştırdıgım gri apartmanların arkasında, şu hiç görmedigim yeşil tepelerden koştugunu anlıyorum güneşin, saat 5:15.
"Belki bir kahve yaparsam uyurum." diyorum. Ne kadar aptalca oldugunun farkında degilim. Uyumak için kahve yapmak barış için savaşmak, ya da daha iyisi, bekaret ugruna sevişmeye benziyor. Yine de kendimi düşüncelerimden alıkoydugumda parmak uçlarımı ısıran kahveyi buluyorum elimde. Bardaga gözlerimi dikiyorum. Her sabah içtigim kahveyle aynı, tek sorun şu an güneş yok.
Betona hızlıca basıp yürürken, ellerimi kahvenin boynunda doluyor,sarılıyorum. Pek duygulanmayan kahve ise sadece ellerimi ısıtmakla cevap veriyor. Bir kez daha aynı masaya oturuyorum. Kahvem bittiginde, irkilerek üşümüş ayak parmaklarımın bana dogrultulmuş kızgın, belki de biraz küfürbaz olan bakışlarını buluyorum suratımda.
Boş bardagı masaya bırakıp yataga uzandıgımda, yastıgım kafamı zorla öpmeye çalıştıgım bir kız gibi itekliyor. Bu onun için kesinlikle daha rahatsız edici olmalı.
Bir kaç dakika sonra, boş gözlerle yatagımda oluşan çizgilerin geometrik şekiller olduguna inandırmaya çalışıyorum kendimi. Onlarca seferin ardından bir kez daha döndügümde yatagımda, bana bakan bir pencere, ve bir saat buluyorum. Biri bayagı aydınlık, öbürü ise "07:17" diye bagırıyor bana.
Nefretle -ve belki dünyanın en zor işini yapıyormuşçasına hayıflanarak- yatagımdan kalkıp giysilerimi giyiyorum. Evden çıkarken anahtarımı cebime attıgımda, orada yaralı bir adam gibi yatan, dün ufalaya ufalaya yedigim kurabiyenin diger yarısını farkediyorum.

Yavaşlıgını kişisel olarak aldıgım trafik yüzünden bayagı gecikiyorum işyerine. Patron beni görünce "İyi uyudun galiba?" diyor. "İyi" diyip geçiştiriyorum. Masama geçtigimde cebimdeki tatsız kurabiyenin yenmemiş bel altını çıkarıp tek hamlede agzıma atıyorum. İşin gerçegi, ben iki gündür bir şey yemedim.

dogukanpiyale // taenaron

Düşünsatır #1

[pekaziz]

Epeydir zaman bulamamıştım yazı serini okumak için.

Bu ilk bölüm tek başına biraz donuk kalmış, tabi devamını okumadan bir şey demek zor. Ama baştaki paragraflarda yer alan kimi cümleleri çok güzel seçilmiş buldum. :)