yangıN

[nevfeL]

öyle yaklaşıyorum ki..
acıya dokunuyorum
ateş sıcak
ve su ırak
işte toprak ve ben..
ellerim uyuşmuş sanki
ter, irin, gözyaşı..
beyazlar içindesin..
yokluğun yakıyor..
talazlanan ateş üfürüyor her zerresinde
hasret ve özlem küllerini..
beyazlığıma kül düşüyor
ateşte yanan ruhum üşüyor
körükleniyor damlalarla yalnızlık
yaz akşamlarında..
bir oda daha seçiyor kendine gönül,
bir satır, bir şehir..
bir nefes daha yitiyor her saniye,
bir katre, bir adım..
bir yanımda ateş..
içindeyim yakıyor..
bir ferahta ten..
kaçmak kâr etmiyor..
yine yakıyor..

Nevfel