Lexius Mesaj tarihi: Kasım 13, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Kasım 13, 2008 İmzamı attığım ölüm senfonisini yönetirken , sahnede taktığım maskeleri bir bir çıkardım. Her nota bastığında yitip giden bir hayatın arkasından akan gözyaşlarım kadar benliğimden çaldım. İnsanlar için karşı geldiğim tanrımın lanetini üzerimde hisssederken geçen dakikalar karanlığıma yaklaştığımı anlatsada bu garip senfoni devam etmeli. Yaylılar girdiğinde başladı yok oluş. Önce yeşil söndü üzerimizdeki ışıklardan ve çiçeklerin kokusu yok oldu salondan. Vurmalı çalgılar girdiğinde söndü mavi. Nefes alamaz hale geliyorduk. Ve kuruyordu susuzluğumuz git gide. Acı dolu melodinin eşliğinde sergilemeye devam ediyorduk kıyameti. Ve nefesliler girdi. Solosuna başladığında kimse durduramadı onu ve insanlar birer birer tanrıya döndüler. Söndü tüm ışıklar. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
MarcOConner Mesaj tarihi: Kasım 13, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Kasım 13, 2008 semih döktürmüşşün valla. ilk okudugumda hiç bişey anlamadım bi kere daha bi kere daha derken canlandı bişeyler kafamda. helal... Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar