Hiç

[_Mikael_]

Ruhun baharı bitttiğinde kocamışlığında yaşanır hiçe olan aşk
ne kavganın tadı, ne aşkın dinmeyen fırtınası, kavalın türküsü, flütün iççekişi anlamsızlaştığında hazların derinliği, duyumların ateşinin söndüğünde umarsızca ayakların altında yusyuvarlak döner dünya.
ruh; ıssız dağların karlı ağzında donmuş bir yolcu gibi derinlere kayarak kopar zamandan.Hiçe aşık olur gerek duymaz geçmişin titreyen eline sığınmaya ve hıçkırakarak haykırır:
ey her solukta gövdemi yutan zamanın muazzam ürperişi dünyanın çığlarını çağır sarsın ruhumun en ücra köşelerini döne döne...