İnsanlar ve Ruhlarına Dair

[Letsgetthesunshine]

Bir tır söförü , yoldan geçen tesadüfi bir yolcu.. Adama minnetini belirtmek için sigara uzatıyor selam verdikten sonra. Adamsa aldırıs etmeyip ''saol ben buradan yakıyım'' diyerek cebindeki esrarı cıkarıp yakıyor ve çekmeye başlıyor yavaş yavaş her zerresini ciğerlerinden kaçırmamak için temkinli sanki son nefesini içine çeker gibi.

Sen içer misin diye soruyor yolcuya beynindeki yüzlerce anlamsız düşünceyle. ''Donuk bir ses hayır kullanmıyorum'' diyor adama karşı imtiyatlı bir şekilde ve nereden buldum ben bu adamı diye içinden terslenerek bir sigara daha yakıyor.Söför ''iyi ediyorsun sırf bunu ve kimyasal bulabilmek için beş on liraya güzel muamele çeken oğlanlar tanıyorum'' der ve bıyık altından cocuga gülerek yola devam eder keyifli keyifli.

Sonra kafası daha da kıyak olmusken ''aslında ben bu mereti küçük yaşlardan beri içiyorum görüyorsun hiçbir zararı yok hala hayatta ve diriyim nidaları ile gülerken ardından devam ediyor yine bu meret yüzünden okulda arkadasımı bıcakladım , ama benim sucum değildi parmak kadar bıcak kalbine batmıs kollarımda can verdi..'' öyle ya onun sucu değildi sadece parmak kadar bıcak yapması gereken işlevini çok iyi yerine getirmişti.

-Pişman mısın
-Hayır neden olayım ki benim hatam değildi o nefesini verirken.

Bir nefes ne kadar değersiz diğer bir nefese göre...


Bir kadın yüzüne taktıgı maskeden ''hosgeldiniz,teşekkür ederiz, yine bekleriz'' cümlelerini tekrarlayıp duruyordu. Ama farkında değildi ki o taktıgı gülen suratın arasından gorunen mutsuzluk kırıntılarının belli oldugunu.Sadece gülmeye devam ediyordu cok memnun , cok mutlu sanki herşey düzgünmüş gibi..
Boş bardakları toparlarken yine gülümsemeye calısıyordu ayaklarından bütün vücuduna süzülen ağrıya karşı koymaya çalısırken.

Aslında garson olmamalıydı hayır hayır boş yere harcanıyordu.Çok güzel bir oyuncu hayat karşısında oynadıgı rolde zorlanırken.Gözlerinden ''beni buradan kurtar zaman ne olur artık hızlı geç vücudumdaki bu acılar bir an önce o güzel yatagımda sona ersin ve evet yarını düşünmek istemiyorum sadece simdi , bu an geçsin ve gitsin ömrümdeki boşa harcadıgım zamanlar hanesine bir çizik daha eklensin lütfen..''

Sadece iki fotograf etrafımıza bakındıgımızda 2-3 saniyeliğine bize yansıyan , soğuk bir sonbahar günü insanlardan , silüetlerden insanlık dışı varlıklardan.. Fark eden tek şeyse o dökülen sararmış bir o kadar da kuru çınar yaprakları eşliğinde hayatımızdan geçen bir saniye bir çizik daha , bir çizik daha...