Romantik Komedi

[sleazy mind]

ben hiçbir zaman o filmlerdeki gibi uyanmadım yeni güne. hiçbir zaman suratımda o gebeş gülümseme olmadı. benim problemim mi? tamamıyla evet. her zaman bi mide bulantısıyla kalktım, "vay amına koyim" diye küfrettim içimden. sonra deli gibi midem bulandığı halde çektim donumun üzerine sabahlığı, bir sigara yaktım. bu hep böyle oldu.

camdan bakarken "ah ne güzel bir gün, hayatımın erkeğini tanıyacağım gün bu mu acaba?" demedim. sigaramdan bi nefes çekip, "hayatımın erkeği acaba ne bok yiyo lan" gibi bir yaklaşım sergiledim her seferinde.

kahvemi yudumlarken hep üçüncü sayfa haberi okudum. ya da ikinci sayfadaki sikko magazinsel yaklaşımları takip ettim. o filmlerdeki gibi balkonumdaki çiçekleri sulayıp, arkasından kremaya bandırılmış çilek falan yemedim yani. ister miydim peki? kesinlikle evet. çilek severim.

hiç dışarı çıktığımda rüzgar şapkamı uçurmadı kafamdan. hiçbir yakışıklı erkek arkasından koşup o şapkayı almadı. sonra o erkeği hiçbir kitapçıda da görmedim ben. hiç ardından bana bi kahve ısmarlamayı teklif etmedi. etse ne olurdu ki sanki? ben de bir ananın babanın evladıyım en nihayetinde. ben de kışın şapka takan bir kızım. olmadı ama.

hiç o çocuk motosikletin arkasına atmadı beni. ben onu arkadan kavramışken, ona hayran hayran bakarken dönüp kaskının arasından gülümseyen gözlerle bakmadı bana. bakmaz da zaten. benim hayatıma girmiş bir adam öyle bir durumda "ne var amına koim, ne bakıyosun?" der bana. bu da benim şansım.

hiç zıpırlıklar yapmadım ben o erkekle. bana hiç çiçek almadı. hiç çiçeği koklayıp cilveli cilveli gülümsemedim. zaten beceremem de. serde kızlık olsa da, kalaslık da var.

hem hiçbir davete götürmedi de lan o adam beni. beni evimden almaya geldiğinde apartmanın kapısından harika bir abiyeyle çıkmadım. o erkek de dolayısıyla bana "you look wonderful tonight" bakışı atmadı. neden atsın? neyime atsın? annemin elinden son anda kurtardığım mötley crüe tshirtümle mi mükemmel görüneyim yani? zor biraz.

ailesiyle falan da tanışmadım. hiçbir erkeğin annesi içten sarılmadı lan bana. üzülüyorum. gerçekten. ailesiyle birlikte ne bileyim tabu falan oynamadık. oynasam rezil olurum zaten. bilardo masasını "üzerinde sevişirler ya hani fantezi olsun diye" gibi cümlelerle anlatan bir insanım ben.

sonra aniden ayrılmadım da öyle çat diye. ne bileyim karşılıklı yanlış anlaşılmalarım falan olmadı yani son derece duygusal bir şekilde. "siktirip gitsen artık hayatımdan?" lafını duyduğum olmuştur ama baya.

ayrıldıktan sonra arkadaşlarımın sevgili durumlarına bakıp iç çektiğim de olmadı. "ah bebeğim, bir bilsen senin için ne kadar seviniyorum" cümlesini kurmuşluğum da yok.

hiçbir aşktan sonra "gidiyorum buralardan" tribine de giremedim. kalkmak üzere olan uçağıma yetişirken takside o çok sevdiğim şarkı çalmadı. o şarkı eşliğinde sevdiğim adamla güzel anlarımız geçmedi gözümün önünden. zaten uzun yıllardır bir şarkı dinlerken gözümün önüne gelen falan da olmadı. neyse, tam ağlayacakken o yakışıklı erkek taksinin camına vurup "sağa çektir arabayı" da demedi. zaten hiç öyle yakışıklı bir erkek de olmadı.

sonra ben taksiden inip istemem yan cebime koy tavrı da sergilemedim. sonra barışmadık. hep mutlu olmadık.

olmaz zaten. kılım romantik komedilere. hayatımı zindan ettiler. olan var, olmayan var. imreniyorum. herkes ister güzel aşk yaşamayı. neden milletin gözüne sokuyorsunuz ki?