Aforizmalarim

[pulkas]

bir franz kafka itkisi...:

zaman akmak bilmeyen bir tomar kum tanesinden fazlası değildi.inorganikti ve zekası yoktu.bilmek ve bilmemek onun böyle kaygılarıda yoktu.geçip gitmek ve geçtiği yerde bir an öncesi kavramını var etmekle görevliydi.bir an sonrası mı?az önce burdaydı...


bağırmak istercesine ağzını açar gibi yapmak, içinden geleni dışarı vuramamak kadar acı bir durumdur.canımız sıkıldığında belkide bu yüzden esneriz.


koyun psikolojisi koyunlara özgü bir içsel sesleniştir.aynı köpeklerin duyduu özel frekanslı düdükler gibi koyunların içsel seslenişi ahenkli bir tonda hepsi tarafından duyulur gibidir.öyleki isyankar bir koyun kendini sürüden ayırıp uçurumdan attıında bütün koyunlarda peşinden gitmektedir ve bu onların birbirlerinin acılarını paylaştıklarının en bariz örneğidir.


...ve zaman ister istemez bu eylemi ile meşgul iken insan oğluda yaşam denilen olgunun bir parçası olmak adına duygusal bir takım etkilenişlerin parçası oluverir.olduğu yerden bir adım öteye gitmektense buluduğu yerde uygun adım seyretmeyi kendine borç bilir.zaman akar.duygular derinleşir.bilinç bütün aırlığını kaybeder ve yalnızca o an itibari ile platonizm süregelir.hayallerle dolu bir süreksizliğin içinde zamanın akmadığını düşünecek kadar aptallaşır ağırlığını yitirdiği bilinci yeni bir boyutta karamsar bir nitelik kazanır.


bilinç bir düş kadar ötede, yalnızca istek ve arzuya karşı açık bi kapı ister, günü geldiğinde girmek için içeri.terler, bulamazsa karanlık bir dehlizde koşarca adımların hızı ile, ve zaman kimseye acımak istemez, anın coşkusu ve bilinç haznesi dolar bir gün bir dier gün olmayacak gibi gelir.bir dieri belkide bir dierine gebedir.bilinç bir düş kadar ötededir.ister inan ister inanma, yalan bir kimsenin söylediğidir.bir diğeri bunu duyunca inanmak istemez.fakat yalan bir kimsenin inandığıdır.ses tellerinde vuku bulur ve inananda O dur...


taraf olmak istemez bünye çou zaman terk eder bedeni.uyku bastırır bezgindir hayattan, istemez söylemek tek bir cümle.derdinin derinliklerinde bir kalp ile söyleşi yaşar o anlarda beyin ve istemeksizin düşlerin içinde boğar, taraf olmak istemeyen bir bünye bu alçak tavır karşısında ancak kovalar bir yol boyu önüne gelen düşleri ve bir çok duygusal anlam yitirilir bir çokları yeniden gözden geçirilir.kaybedilen zaman insana umut verir.umut tükenir.zaman artık çok geçtir...


dün bugün ve yarın.bir dieri olmayacak kadar kısa görünsede dünya aslında dün ve yarından oluşmakta.farkında olsakta olmasakta.bugün bunlardan farklı olsada dün bugündür yarın dünden bir gün.yarını beklerken bugünü kaybetmek, dün olanları analiz edemeyip bugüne kızmak ve yarına hiç ulaşamamak...


nerde olduğunu bilmek istercesine çevresine baktı ve nerde olduğunu bilmediğini fark etti.çok geçmeden bir dieri aynı şuğursuz bakışla yanından geçti.takip etmeliyim dedi.takip etti...gitmek yada kalmak bütün mesele bu olmalı...