Ben,senim (düzenleme)

[Rakursi]

Daha önce yazdığım birşeyi yeniden düzenledim,son hali bu sanırım.

Soğuk bir akşamın titrekliğinde
Boğulan güneşi izliyorum.
Güneş sensin,gidiyorsun.
Ortak olmak için sana,
Nefesimi tutuyorum,
Ruhumu erteliyorum bedenime.
Şimdi ben güneşim,
Şimdi ben senim.
Hafifçe batıyorum,
Battıkça sönüyorum.
Kulaklarıma fısıldıyor su,
Sarıldıkça dibe çekiyor.
Tek bir çığlık bile atmıyorum.
Sessizliğin aşkını tadıp,
Ölümün sükunetini içiyorum.
Yavaşça sönen bir mum gibi
Usulca gözden kaybolurken,
Korkarcasına dönüyorum özüme
Ve sen yine gidiyorsun.

[Durgun-3-X-Yesil]

Bana kalırsa bir şiirde anlamdan önce akıcılık gelir. Bu sebeple şiirini bu açıdan iyi buldum. Zamanı bozmamışsın ve de bu da şiire hoş bir görünüm kazandırmış. Ancak kullandığım kelimeler biraz klişe olmuş. Biraz daha yaratıcılığını arttırırsan güzel olacak. Tebrik ederim.



Not: Bu bölümde birçok hikaye ve şiir cevapsız kalmış. Keşke onlara da cevap atabilsek de bunları yazanlara bir kez daha yazma şevkini tattırsak. Kötüyse dahi kötü olduğunu belirtmek de fayda var bence. En azından bakılmış, değerlendirilmiş diye düşünür bu yazarlarımız ve kendi eksikliklerini bu şekilde giderirler. Şimdiki davranışı sergiledikçe o kişiyi ya şiirden soğuturuz ya da aynı yanlışı defalarca yapmasına izin veririz. Umarım yanlış anlaşılmam.