Dün Gece

[Quibble]

Aklından sadece güzel anılar geçiyordu.
İstemedi.
Ne hatırlamak, ne de hatırlanmak.
Unutulmanın kendini saklayabileceğine inandı.
Saklanamadı.

Azına gelen herşeyi söyledi.
Savurdu.
Vurduğunu sandı.
Yaralamak istemiyordu, öldürecekti.

Anıları kendine sakladı bencilce.
Kızın ezildiğini gördükçe devam etmek istedi.
Devam etti.
Küfretti.

Bundan bi kaç saat önce yine vurmuştu o çok sevdiği tene.
Hemde kontrolsüzce.
Kıvrandırmak için.
Önce sakat bıraktı.
Sonra küfretti, öldürmeyi denedi.
Sövdü, nefretini haykırdı.

"Seni sevmiyorum." dedi kıza.


"Ben gittim senden" dedi, "gelmeyeceğim, belkide hiç yanında olmadım".

Gitmeye çalıştı, yine zarar vereceğini bile bile durmak istemedi.Ne kadar sevsede gitmesi gerektiğini biliyordu.Sevdiğini mutlu görmenin tek yolu buydu belki.

Sustular.
Çocuk sustu.
Kız hiç konuşmamıştı zaten.

Ağlamıştı.

Acı çekiyordu.Kolu, sırtı ve başı ağrıyordu.
Odaya geçti.

-"Kapıyı kapatma!" , emretti çocuk.

Yaptırım değildi, görmek istiyordu.Bu gece sondu ve biliyordu.
Bidaha dokunamayacaktı o tene.
Umutsuzca kızı izledi uzaktan.
Yatağında acıdan kıvranan uyuyamayan o çok sevdiği sevgilisini.

İzlerken uyuya kaldı çocuk kısa bi süreliğine.Gözlerini açtığında kız yanına çağırıyordu.Anlam veremedi ama gitti yanına.

-Yanıma yatar mısın?

Sessizce uzandı yatağa çocuk.Yüreği parçalanıyordu.
Aşıktı.

Kız bi anda dönüp çocuğa sarıldı.

+ Nefret et benden diye yalvardı çocuk ani ama usulca bir tepkiyle.
- Seni seviyorum.
+ Nefret et benden!
- Senden istesemde nefret edemem.

Ne diyeceğiini bilmiyordu, ne yapsada kız onu hala seviyordu.
Fazlasıyla, mantıksızca.
Halbuki çocuk nefret edilmek istiyordu.Böylece kız ilişkileri boyunca ona aşık olduğu için pişman olmayacaktı.

Bi süre sarıldılar yatakta.
Sonra boynunu öpüp kokladı.Sonra heryerini öptü çocuğun.İstemediği bir ilgiyle tepki verdi ve geri öptü kızı çocuk.

Öpüştüler.

Yeni sevgililerin ilk öpücüklerini onlar sonda yaşadı.


Dayanamadı çocuk, o sert asabi tavrı düşmüştü bir anda,
"Yalan attım" dedi, "Seni hala çok seviyorum."

Kız durdu ve cevabı olmayan o cevabı verdi..

-Bende ama bidaha söylediğimi duymayacaksın.

Haklıydı, duymamalıydıda.Canını her fırsatta yaktıktan sonra, durmamalıydıda.

Gitmeliydi.

Ama o anda sabaha kadar tekrar aşk yaşıyorlardı.
Kız yaşatıyordu.
Çocuk sabah gidicekti ve sabaha bir saat kalmıştı.

+ Son bir saatlik sevgilim benim dedi çocuk ve ağladı.
Kontrol edemiyordu.

"Ağlama.." demeye çalışırken kızda başladı ağlamaya.
Aşıktılar.Ama yürütemezlerdi.Bitmesine yaklaşırken ikiside tükenmişti artık.

+ Eğer canını tekrar yakmayacağımı bilsem, ne ben giderim ne senin gitmene izin veririm biliyorsun dimi?

Kız duraksadı.

- Evet.. biliyorum.Seni seviyorum, bu sondu.
+Bende..
-Sabah giderken..

Durdu kız, acıyordu bedeni.Konuşamıyordu.


-Sabah giderken sanki yarın geri gelecekmiş gibi git.
+...

Tekrarladı,

-Sabah giderken sanki akşam geri gelecekmiş gibi git.

Verecek bir cevabı yoktu çocuğun.Sıkıca sarıldı sevgilisine.
Bi kaç dakika sonra sevgilisi olmayacak sevgisine.
Biticekti, az kalmıştı.

Ağladığını saklamaya çalıştı.Hıçkırıklarını yuttuysada gözünden düşen ilk damla kızın eline düştü.

- Ağlama artık, bir parçam hep senin olacak.

Son sözleriydi bunlar.Acı çeke çeke uyumuştu son dakikalık sevgilisinin koynunda.

Sessizce kalktı yataktan çocuk, üstünü giyindi.
Yatağın öbür ucuna dolaşıp son saniyelik aşkına eğildi.

+ Öğrenemedin mi be aşkım, ben bencilim.Bir parçanı değil hepsini istiyorum.Seni istiyorum.Ne arkadaşın olabilirim ne de başka birşey.Senin olmak istedim sadece.Benim olmanı istedim.

Canını yaktım. Özür dilerim.

Evet bitanem son kez, seni çok seviyorum.

Fısıltıları gözyaşlarına karıştı.Gözyaşları tenine.
Yorgundu.
Ağlıyordu.

Sokak kapısını arkasından kapatırken son kez yalan attı sessizce;

" Görüşürüz.. "

Yiğit Sekil
21/05/2008


[hr]

Dün gece yaşanmış olaylardır.Hiçbir konuşma yada olay hayal ürünü değildir.

Yazarken ağladım, okurken ne hissedeceğinizi bilmiyorum.
Hikaye olarak yazmadım, başımdan geçenleri yazdım.

aynısı kişiselde var umarım sorun olmaz..