kollarımı açtım paraşütüm çok uzaklarda

[pulkas]

bir adım daha; düşünmek istemediğim kadar uzakta bir yerde, bir ses küçük bir çığlık attı sandığım zamandı kollarımı açıp aşağıya bakmaya başladığım o kısa saniyelerle anlatılabilecek anın duygusal betimlemesi.

bir adım daha; içinden çıkmak istemez ki sen bıraksan da onu hep peşindedir.onsuz ölsende -yada ölenler vardır ki- hayatın beton kaplı daracık sokaklarında karanlık bir çıkmaza girdiğinde sizi ordan çıkaracak tek merdivendir.yalnızca ilk adımı atarsınız ve merdiven aslında düşündüğünüzden daha uzundur.yukarı bakarsınız düzlüğe çıkacağınız anı kollarcasına ve içinizdeki bir şey sizi merdivenden düşecekmiş duygusuna kapılmaya yönlendirircesine, ilk adımlarınızda.

bir adım bir adım daha...daha yukarı daha uzağa.keşke o çıkmaz sokakta o anki kaderimle yüzleşseydim.ve bir adım daha...

git gide merdivenin bir parçası olmaya başlarsınız.bir adım bir adım daha.

her yeni duygusal irkilim(evet öyle olmalı) yeni bir "n" tane basamak daha ve belki hala ilk merdiveni tırmanıyor olma düşüncesinin verdiği korkuyla eklenen her basamağın düzlüğe ulaştırma şansı ile -ilgili ilgisiz- düşüncelerle dolan bir beyin.

bir adım daha, bir adım daha ve muhtemelen aslında hiç sahip olmadığınız bir paraşütün çooook uzaklarda kaldığı hayali ile kollarınızı açıp, uzaklarda bıraktığınız dar bir sokağın soğuk beton kaplamasına doğru gözleriniz kapalı uzun bir yolculuğa çıkma fırsatı.

bir adım daha...

[fede]

derin ve anlaşılmaz, akıcı değil ama emeğe saygı