Bahar

[zlorwf]

Koca ağacın kararmış dalları arasından kendini dışarı ittirmeye başladı. Havayı koklayabiliyordu. O karanlık ve bitkin bulutlar gitmiş, boşalan yerler yarı mavi yarı beyaz bir örtü ile kaplanmaya başlamıştı. Manzara etkileyiciydi. Yaprak buna dahil olmadan duramazdı.

Çark dönüyordu.

Ağaç sordu:
-Ne yapıyorsun?
-Sence de zamanı gelmedi mi?


Çayırçıkmazı sokağının kaldırımında iki genç oturmuştu. Birbirlerine olabildiğince bakmamaya çalışıyorlardı ve suratları asıktı. Artık ikisi de bu ilişkiden zevk almıyormuş gibi bir halleri vardı. Elleri kavuşmuyordu. Hava güzeldi, bu durumu bir kaldırım üzerinde kös kös oturarak değerlendirmek istemiyorlardı. Kız, bir son vermesi gerektiğini düşündü. Daha fazla devam edemezdi. Yüzünü çocuğa çevirdi.
-Sana birşey söylemem gerekiyor.
Yutkundu.. Tam ağzını açacaktıki, çocuk söze girdi.
-Ne söyleyeceğini tahmin edebiliyorum. Pişman mısın?
Kız düşündü.
-Hayır. Kesinlikle hayır. Ama.. Artık zamanı gelmişti.

Çark dönüyordu.

-Biliyorum.
Kızdan bakışlarını çevirdi ve çantasını yerden alıp sırtına attı.
-Zamanı gelmişti.

Küçük bir dağ kulübesinde, biri yaşlı biri genç iki adam açık kapının yanında duruyorlardı. Dışarıda berbat bir fırtına vardı. Diğer dağlar gözükmüyordu bile. Yaşlı olanın üstü başı karla kaplıydı. Dışarıdan yeni gelmiş olmalıydı. Çatlamış elleriyle –bir yandan anlamsızca mırıldanarak- üzerindeki karı silkeledi. Pek mutsuz gözüküyordu. Ağır adımlarla içerideki sandalyeye yaklaştı ve yavaşca oturdu. Genç adam yanına yaklaştı.
-Yine somurtuyorsun.
Genç adam üstüde gökkuşağı renginde kıyafetlerle göz alıcıydı. Tek renksiz parçası ceketinin cebindeki beyaz mendiliydi.
Yaşlı adam ona baktı ve tükürerek konuşmaya başladı. Nefesleri buz gibiydi.
-İnsanlar artık değerimi anlamıyor. Sizin özünüzün ben olduğumu, sizi değerli kılanın ben olduğumu bilmiyorlar. Anlayabileceklerini de sanmıyorum.
Yüzünü ateşe çevirdi.

Genç adam konuşmasının tamamını dinlemeden kapının önüne kadar gitmişti bile. Dışarı baktı ve gülümsedi. Adımını dışarı attığı gibi kara bulutlar boyun eğerek kenara çekildiler. Hava açmıştı.
-Zamanı geldi baba. Artık eğlenme vakti.

Hoşgeldin bahar..

[555]

çok bekletti bu kez ama dediğin gibi artık zamanı geldi.