Nesin?

[zlorwf]

Gölgelerin değil, ışığın başlıbaşına yokluğununun, her delili, fazlaca yüzeyine dokunmadan örttüğü bir odayım. Duvara çarpıp seken dumanın sessiz çığlığı bir elekten geçmiş kadar ince taneleriyle kulağıma doluşuyor. Parlaklığı tamamen kapatılmaya kıyılamamış, ancak görme niteliği kaybettirmeyecek kadar cılız ışık, doğasına tezat bir şekilde dumanı daha iyi vurguluyor. Müziğin sesini açılıyor, dalgalar bedenimle buluşup, O'na yansıyor. Kasvetli gözüküyorum, O'nu koruyorum, sarıyorum, koruyorum.
Ben iyi bir odayım.

Yanları aşınmış, deriye sürtmekten rengi solmuş, kaçıncı defa kaybedildiğini unutmuş bir kağıt parçasıyım. O'ndan daha realist ve daha maddeselim. Soruldukca çıkarılıyor, fırça kaşlı, boncuk gözlü adama veda ederken yerimden sıyrılıyorum. Değerim unutulunca anlaşılıyor, tekrar elde edilmek için işkence yaşatıyorum. Fotoğrafım daha parlak, belki O'ndan bile daha gerçekci, ancak açımı değiştiremiyor, o zamanki halimle kalıyorum. En aşağılık yerdeyim, şikayet etmiyorum. Baskı ben ezse de, ömrümü bitirse de sızlanmıyorum.
Ben iyi bir nüfus kağıdıyım.

Beyaz, sıkı tenim içimdeki cevheri örtüyor. O'ndaki karşı konulmaz dürtü beni dudaklarına götürüyor. Derisindeki çatlaklardan sığ akan bir çay gibi içine dökülüyorum. Şanslıyım, yokluğum hissediliyor. Bu birlikte oluş, sonsuz devinim, hassas tenimi yakıyor. Dudaklarına her deyişimde ona aynı tadı vermek için varlığımdan vazgeçiyorum. Her dokunuşta ciğerlerine dolup yokluğuma kavuşuyorum.
Ben iyi bir sigarayım.

Dayanamıyorum. Kollarım titriyor, parlaklığa bakıyorum, şekiller dans ediyor. Varoluşumu dayandırabileceğim bir gerçeklik arıyorum, bulamıyorum. Kelimeler yavaş yavaş manasını kaybediyor. Yakınlarımı, dost olduğunu düşündüklerimi aklıma getirmeye çalışıyorum. Bir rüya kadar pamuktan, bir kabus kadar acımasız. Lastiği sigaradan kararmış dişlerimin arasında sıkıştırıp, iğneyi bana bir hediye değil, yük olarak gördüğüm bedenime yaklaştırıyorum.
Ben kötü bir insanım.