Cimri yaşam

[Pakize]

Yasam çok acımasız, bana hiç bir şey vermiyor ve çok cimri mi diyorsunuz? Artık hayattan bıktığınızı ve bu mücadeleyi bırakmak gerektiğini mi düşünüyorsunuz? Zorluklar sarmış etrafınızı ve oldukça sıkıldınız her şeyden! Daralıyorsunuz ha? Öyleyse her şeyi bırakıp bir kenara, bu yazıyı okuyun. Çünkü ben böyle düşünmüyorum. Yaşamın çok cömert olduğunu düşünüyorum... Hatta düşünmüyor, biliyorum. Baksanıza yasam kendisinden haz alabilmemiz, mutlu olabilmemiz için, tüm imkanlarını sunmuş bize. Onun tek istediği insaninin gelişmesi.. Ve belki sonsuzluğun tadına varılması. Delirircesine ve korkmadan aşk yaşanması?

Neler yok ki etrafımızda? Aslında içimizde neler yok ki demek lazım çünkü etrafımızda gördüğümüz her şeyin bir illüzyon, sadece kendi içimizdeki değerlerin gerçek olduğunu düşünüyorum. Hatta düşünmüyor, biliyorum. Çoğu kimse buna inanmaz ama! Mutluluğu, hazzı hep kendi dışında arar. Kendinden başka bir şeylerde, birilerinde. Maddede, parada? Fakat gerçek mutluluk bizdedir. Bizden bize yansıyandır o? Önce bunu bilmek, sonra yaşamın bir mecburiyet olmadığını görmek gereklidir bence?

Düşünsenize kim verebilir bize, aşık olduğumuz bir çift gözün içindeki mutluluğu. Aldığımız nefesin hazzını, içtiğimiz bir bardak suyun tadını kim verebilir ? Hadi bir deney yapalım, 10 gün su içmeyelim ya da, fazla değil 1 dakika nefes almayalım. Belki o zaman yaşamın bize sunduğu cömertliği daha iyi anlayabiliriz.

Oysa biz bu cömertliği anlamak yerine, kendi dışımızdaki mutluluğu aramakla geçiririz ömrümüzü. İsyanlarla, mücadelelerle? Neden yaşamın bize sunduğu en büyük cömertliğini, görmezlikten geliriz bu cehennem saatlerinde! Görmezlikten geliriz, ağzımızın içine, kendi yüreğinin gözü gibi bakan insanları! Görmezlikten geliriz soğan ekmeğin lezzetini! Görmezlikten geliriz, karanlık caddelerin ihtişamını! Israrla bizi sevenleri? Bize uzanan elleri geri çeviririz! Ulaşmak için yanılsama hedeflerimize, aldığımız nefesi bile unuturuz! Bilmek istemeyiz, bize herhangidir cömertliği hatırlatan sevdaları! Görmezlikten geliriz, gözümüzün önündeki sehvi ağaçlarını? Kuşların masumluğu barınmaz bir türlü içimizde! yaşamın bize cömertçe sunduğu anları, özgürlüğü ve hayati yadsımayı yeğleriz? Güneş kemiklerimize kadar islemek isterken biz kapanırız betondan duvarlar arasına? Neden, neden, neden? Sonra, sonra benliğimizi saran kötülük, hiç bir şeyden mecnun kalmadığını söyletir bize!

Artık tüm doğallıklar, yerlerini garip bir hale bırakmışlardır; Mevki, güç? Oysa yasamak için bize öğretilenlerin aksine en büyük güç, yaşamın bu cömertliğini görmektir sadece. Önce görmek, sonra onunla bir olabilmek? Ama düşünmek lazım, yaşamın mi yoksa bizim mi cimri olduğumuzu?[signature][hline]Dostlarinla öyle yasa ki düsman oldugunda hakkinda söyleyecek sözleri olmasin...
Düsmanlarinla öyle yasa ki dost oldugunda yüzün kizarmasin...

[Asteroth]

Uykunuz gelmiş sizin, yatın derim ben. :P[signature][hline]
karpuz, 02 December 2003 16:19 tarihinde demiş ki:
You hödö you hödö my self controoool
hödödö hödö Dırırırı DIIIII dırırıııı DIII
Emaleth, 03 December 2003 18:37 tarihinde demiş ki:
hödöhödöyle dırırıdııları da birleştirsen şahane olacak...