karakalemle taranmiş bir beyinden alintilar.

[farewell]

omuriliklerime yapişmiş sülüklerin , kan yerine duygularimi emdiğini anladiğimda , denge unsurunu kaybetmiş beynimin , ansiz zamansiz çürümesini izlemeye başladim , gözlerimin önünde oluşan halünatik görüntülerde. tirnaklarimla kaziyorum birşeyleri.

boğazim akreplerin rahat gezebileceği kadar çorak. dumanlar tütüyor burnumdan , fabrika bacalarindan çikan zehirli gazlardan farksiz bir şekilde ölümcül olarak. damarlarimda kan niyetine dolaşan alkollü sıvının yakıcı sıcaklığı , soğuk odamin duvarlarina dokunduğum zaman etkisini yitirirken , kulaklarim dişarida kopan firtinanin , ölüm öncesi çiğliği gibi keskin çiğliklarini duyuyor. tirnaklarimla kaziyorum birşeyleri.

bağirsaklarim , beni içten içe kemiren ve durmadan hareket halinde olan parazitler , bugün sanki bayram kutlamasi yapiyor gibiler. mideme saplanan kramplar , aşiri asitle yüklenmiş midemdeki fokurtulara karişiyor. birşeyler aci çekiyor. tirnaklarimla kaziyorum birşeyleri.

titreyen ve artik işlevlerini tamamen yitirmeye başlamiş olan ellerim kaniyormuş gibi hissediyorum ama kanamiyor. kaziyorum birşeyleri. açişndirdiğim masa ve sandalyemin gıcırtılari , beynime çekiç darbeleri gibi iniyor. duvarlarla yakın temasta bulunan ellerimin , sıradağlar gibi şişmesi bana güneşi hatirlatiyor. resim derslerin de siradağlarin ardindan bi güneş çikardi hep hatirladiğim kadariyla. uzun zamandir göremedim güneşi. nasil bişey olduğunu unuttum. tirnaklarimla kaziyorum birşeyleri.

göğüs kafesimdeki testere sesi misali hırıltıların yavaş yavaş azaldiğini hissedebiliyorum. tirnaklarim işini iyi yapiyor sanirim

sonunda ulaştim ona. nasil bişiy olduğunu hep merak etmiştim. ama ama bu o değilki. sağ kapakçiği yokluyorum. yo bu o değil. o sürekli hareket halinde olmaliydi. kulakçiklari yokluyorum. evet bu o. ama olmasi gerektiği gibi değil. atmiyor. tirnaklarimla kazimayi biraktim. hayret içindeyim. kalbim.. evet kalbim.. durmuş. nasi ama.. çalişmiyor..

tirnaklarimi kiriyorum.[hline]%108 alcoholocaust!