Kuklacı adam ve iki kuklanın öyküsü..

[ghost_boo]

Bilmiyorlardı en başta... Elbette bilmiyorlardı.... Ne fırtınalar geçti.. Ne rüzgarlar geçti ..Acılar iyileşememişti hala..

Herşey planlıydı sanki , kuklacı adam herşeyi ayarlamış , o kuklaları aynı sahneye sokuvermişti..Bu bir hediye olmakla beraber aynı zamanda bir bedeldi.. Çekilecek acıları kimse bilemedi kuklacı adam dışında..Gerçi o bile bu kadar fazla olacağını tahmin etmiyordu..

Bir elmanın ikiye bölünüşü gibi bölündü sahne.. Kuklalar ayrıldı.. Biri çekti gitti sahneden.. Bunu kuklacı adam ayarlamıştı.Ancak bilemezdi ki biri olmadan diğeri o sahnede duramazdı. Kopardı iplerini..Düştü yere..Ta ki başka bir kuklanın ipleri onu sarıp gereken yüksekliğe ayarlana kadar..

Kuklacı adamın köşeye sakladığı kukla ise ne oynatılıyor , ne de sahneye çıkarılıyordu.Bir çok kukla tarafından unutuldu , ipleri çürüdü , kıyafetleri yırtıldı.Ne sonbaharlar ne kışlar hatırlatabildi kuklayı kuklacıya.Ancak yeni iplerine anca kavuşmuş olan kukla onu unutmamıştı. Terkedilmiş hissediyordu evet, ancak geri döndüğünde onu kabul edeceği gerçeği... evet o hala kuklanın pamuktan kalbinde duruyordu.

Ve bir gün hatırladı kuklacı adam köşeye attığı kuklasını.. Tamir etti biraz...İplerini tuttu ve sahneye sallandırdı...İki yarım , iki parça birleşiverdi yeniden sahnede..Hatırladılar söz verdikleri günü , bir pamuk ipliğine bağlı olsada yaşamımız , birbirimizi düşürmeyeceğiz diye.. Sarıldılar , birleştiler o gün sahnede..

ve bir ses duyuldu yukardan , kuklacı adam konuşuyordu..

"Bir şeyin değeri kaybolduğunda ortaya çıkar , bırakmayın birbirinizi " diye..

[Villians]

Bir şeyin değeri kaybolduğunda ortaya çıkar , bırakmayın birbirinizi " diye..
güzel bayıldım benim için çok şey ifade etti bırakmayalım birbirmizi tutunacak hiç birşey kalmıyor atıyoruz kuklardan farkımız kalmıyor ki her zamanda bir kuklacı adam bulanamıyor malesef...