Sensizlik

[Nostredamus]

Yeniden başlıyor gece ama sen yine yoksun lanet olsunnnn...
Yokolmuşsun! Karanlığımsın....
Neydi beni sana çeken,neydi sende kaybolmama sebep ? Neden herşeyden vazgeçerken sende tutuklu kalıyorum? Neden hayat bile benden geçmişken senden kopamıyorum? ..

Olmuyor ... Seni unutmayı,bu aşkı yok etmeyi başaramıyorum. Bin defa denedim ve bin defa geri döndüm sensizliğin çamurlu sokaklarından... Yok başaramadım,başaramıyorum.hüzünümsün,yokoluşumsun,hayatımın anlamı olarak seni seçmişken sen benim hayatımın sonusun...
hergün doğan güneş birkez daha diriltiyor içimdeki seni ve sensizliği.seni arıyorum.seni özlüyorum.kokusunu bilmediğim tenini ,bakışlarının sıcaklığını,dudaklarından dökülen her sözcüğü özlüyorum ben...

Seni özlüyorum.çok özlüyorum.herşeydesin,herkestesin...Ne yana kaçsam sen varsın. Ne yöne gitsem benden önce gidiyor ve beni bekliyorsun sanki.Senden kaçmak istedikçe hayalinin tuzağına düşüyorum ey sevgili...Ben yapamıyorum.alışamıyorum ...Alışmak istemiyorum...İstemiyorum.
gözüm kapıda hani olurda belki cesaretini toplayıp gelip sorarsın diye ...Kulağım çalmasını istediğim telefon sesinde belki ararsın o güzel sesini duyarım diye...Bu şehirde herşey yerli yerinde sevgili. Yok yok tek eksiğim sensin...Bir sen yoksun.Birde benliğim.G el be sevgili.

Gel be bitanem. Umutlarım tükenmeden,hayallerim yarım bırakmadan,sabır testisi dolmadan gel sevgili. Ben yine bıraktığın yerdeyim. Aynı sokakta,aynı bankta. Belki gelirsin diye gitmiyorum bir yere. G elirsen seni beklediğimi gör diye burdayım,aynı yerdeyim sevgili... Bıraktığın yerde. gel ... Hüzün kokan hayalim.gel ... Sensiz olmuyor yapamıyorum. Bıraktığın sokakta,bıraktığın bankta seni bekliyorum. Belki gelirsin diye gözüm yolda,umutlarım ayakta seni bekliyorum...

[Villians]

Bunları bir yerden sonra sürekli tekrarlıyorsun yani hem yaşıyorsun hemde unutmuyorsun hayat çok garip ama gerçekten böyle mi orasını bilemiycem
hislerini iyi dökmüşssün,umarım herşey senin için tekrardan iyi olur.. ama sanırım önce yaşamak sonra tekrardan onu ve kendini bulmak gerek...

[BlaCk]

edebi anlamda degilde, kendi fikrimce konuya yaklaşıcam.

Bu aşırı özlem duygusu, ondan kopamama, onu unutamama, herşeyde onu görme vs. bunlar hep yalan. Insanoglunun kendi kafasında yarattıgı şeylerin dışa vurumu sadece. Belli bir süre sonra zamana karşı gelemeyen saçma içgüdüler. Onu çok istersin, çok özlersin, yanında olması ıcın herşeyi verirsin, ama hepsi anlıktır. Anlık psikolojilerle yaşıyoruz. Zaman hepsini silip süpürüyor. Geriye sadece kırılmış çerçeveler içindeki resimler kalıyor. Ne zaman bakmak isteseniz cam kırıkları elinizi kesebiliyor. Ne açıdan ve nasıl bakacagınız onemli. Bir süre geçipte cam kırıklarını ve yırtık resim sayfalarını rüzgar götürdügünde karşınıza bakıcak başka tablolarda çıkıyor. Eski tablo anılarınızda kalan duygu sinsilelerinden başka birşey olmuyor. Tecrübeyle sabittir.

[Nostredamus]

teşekkürler yorumunuz icin