değer vermiştim kalbimize...

[ghost_boo]

öyle böyle değildiki içimdeki aşk. belki beni tutan iki kişi olmasaydı kilometrelerce yolu geçip gelecektim. hayır.çok değer vermiştim kalbimize.içimde kabaran hiç birşey olamaz bundan sonra.yinede eskiden çok değer vermiştim halimize.ruhumun bir parçası oldun uzun zaman.hatlar arası....ruhlar arası ilişki.yüzsüzlük ve güvensizlik hat safhada.aşk ta öyle.
belki koşuyordum yollarda.sürekli koşuyordum.arada bir tökezliyordum.senin önüme koyduğun engeller.eskiden taptığım bu engellere bir süre nefret ettim.bir daha hiç takılmamak istedim.öyle ruhlar buldumki o tökezleri bana hiç yaşatmadan havada uçuran... ama bir gün düştüm yere.tökezledim.nefretim kabardı.kabardıkça.. gözlerim köreldi benim "yine". ruhumun bir parçasıydın.yaratıcımdın.nasıl olduğumu...kim olduğumu yarattın . bir süre aşkı tattım.şimdi ise..uçuyorum havada.koşarken ... bazen düşüp ağlarken.. sınıfta düşünürken..düşmanımla savaşırken..ruhumdasın. sen hala ruhumdasın.hem düşmanım.hemde çok acı veren eski bir anım olarak. koparamıyorum seni..çünkü çok değer vermiştim kalbimize.kendimize.

"derlerki bir kelebek kanat çırptığında
dünyanın bir bşka yerinde fırtınalar kopar
eğer kelebek bensem
neden içimde tufan var... "
bu paragraf bana beni anlatıyor şu an..