Kilitli Bahçe

[Villians]

Yok, yok düşünmem gerekiyor…
Hayatın hangi noktasında durup nereye baktığımı bilmediğim bir durumdayım...
Biraz daha durmam lazım ve nefes alıp anlatmaya başlamalıyım.
Kendime bir ara dur demem gerekiyordu ama yapamadım yani çevreme baktım ve sonra kendime baktım " Şimdilik böylesi daha iyiymiş " Ne çok hızlı ne çok yavaş diyeceğim ama ortası da yok ki bunun yani genelde hiçbir şeyin ortası yok diğerleri palavra yani ortasını bulmuşlar saçmalığı. Ben bulamadım siz bulursanız bilmem kaç no lu numaraya mesaj bırakın ya da telesekreter çıkabilir ona bir mesaj bırakın ben muhakkak ulaşırım.
O da ne yanık kokusuna ulaşamıyorum. Ama pis ve rahatsız edici. Pardon bir koku nasıl pis olabilirdi. Kesinlilikle rahatsız edici. Tabi ya transistorlar onları biraz kurcalamıştım, anladığımdan filan değil anlamaya çalışmamdan kaynaklanan doğal bir durum kimsenin suçlanmasına gerek yok masumsunuz.
Tik tak tik tak. Siniri bozucu bir ses ama geçmeye devam ediyor yani akrep ve yelkovan sürekli bir eylem içerisinde. Tıpkı sevişiyorlarmış gibi özelliklede tam birbirlerinin üstünde durduklarında, az bir an ve giden bir an ve yine aynı şeyler devam ediyor, hayat akışı ile benzer yönleri var yani.

Şimdi penceremi açacağım ve gökyüzüne doğru bakacağım gayet mutlu bir ifade var yüzümde gökyüzü beni rahatlatıyor. Yıldız yok ama olsun. Böyle de güzel. Kulağıma fısıltılar geliyor ve bu beni içten içe tahrik ediyor bu sadece bir fısıltı ama yine de beni dingin tutmaya yetiyor.

Hissettiklerim ihtiyaçlarımı karşılama noktasında bana destek oldular. Ben, ben ile başlayan cümlelerin sonunu pek fazla getiremedim. Becerikli değilim işte.
Yüksek daha yükse en zirve neresi orası beyler evet ben pek göremiyorum orasını çıkılması zor gibi gözüküyor. Aha bir şeyler gördüm gibi çok ufak ama biraz ilerlesem belirginleşecekmiş gibi… Ama fark ettim ki ilerlemeye korkuyorum kendimi alıkoyuyorum. Karışılacağımın ne olduğunu bilmeden en başından salıyorum.

Yeter artık sar başa bir yerden ve konuş benimle sadece kelimelerini duymak istiyorum anlamsız bakışmalar taştılar senin içinde artık izin vermiyor geçitlerim duymak istediklerim var benim hazmetmeliyim onları tatlı bir huzur hissetmeliyim bunu bana çok görme hak ettiğimi düşünmek istiyorum sadece bu kısmı yüksek sesle söylemesen de olur bana bırakabilirsin
Şimdi lütfen al sahne sırasını aç perdeleri…

[ghost_boo]

aklıma tek bir noktada ilerlemeye çalışan ama tuzağa düştüğü için ilerlemeyen...en sonundada diz çöküp yalvarmaya başlayan bir insan görüntüsü geldi okurken