Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

hayat bizi yemedi


MaUWw

Öne çıkan mesajlar

Gereksiz sözcüklerden hoşlanmadığım kadar, gereksiz insanlardan da hoşlanmam. Hayatın akıp giden ve insanı içine çekip yutan yaşayışı içinde, kendini yutulmaya bırakan bir kaç insan vardı. Ve o insanlardan biri de bendeim. Ümitsizce elimizdekileri sayıyorduk. Sahip olduklarımızı ve olamadıklarımızı. Hep kaybettiğimiz bir şeyler vardı. Hiç bir şey yapmasak bile, yapmamakla kaybediyorduk. Bazen bir şeyler yapıyor ve yanlış olduğundan yine kaybediyorduk. Yanlış ya da doğru önemli olan bu değildi. Yutulmayı beklemek ama yutulamamak. Hayat bizi yemek bile istemiyordu. Hayat bizi başından atmıştı. Kendini yutulmaya bırakan bir kaç kişiden biriydim. Yanıp sönen ışıkların oratsında, sönmeyi bekleyen ama aslında hiç yanmamış olan bir kaçından biri. Zaten nezleydim. Burnum tıkalıydı, nefes alamıyordum. Yapacak bir şey yok gibiydi. Çevrede bir sürü aptal insan vardı. Aptal insanları denize atmak isteyen bir kaç kişiden biriydim. Böyle olmayı bildiğinizi mi sanıyorsunuz. Kalabalıklar içinde yalnız olma klişesini bile yaşayamamanın verdiği yalnızılığı bildiğinizi mi sanıyorsunuz. Siz hiç bir şey bilmiyorsunuz. Hatta kim bilir, belki siz de aptalsınız. Boşverin.:
Yapacak bir şey yok gibiydi. Sorumluluk diyip omuzlarıma yükledikleri gereksiz yükleri, hayatımın en güzel olması gereken zamanlarında içine sokulduğum pis deliği, bacağımı sürekli sallayarak, sigarayı bütün damarlarımdan geçirip burnumdan dışarı vererek, uyumaya çalışarak, uyuyabilmek için de yorulmaya çalışarak geçiriyordum.
Sevdiğim bir kaç insandan da nefret ederek, hayatta olunabilecek en bok yerde olduğumu kanıtlamıştım. Dışarı çıkıp denize bakmanın bir anlamı olmadığı gibi, yapılan gereksiz kötümser konuşmaların da anlamı yoktu.
Her şey iyi güzel hoştu.her şey yolundaydı. Ben yolumdaydım. Yapıcaklarımı yapmış, ulaşmam gerekenlere ulaşmıştım. Bir kaç satır yazdım. Sonra canım sıkıldı. Şarkı söylemeye çalıştım, sesim berbattı. Kitap okumayı denedim, kafam almadı. Dışarı çıktım, güneş gözümün içine kaçtı, ben de en yakın yeraltına kaçtım.
“hadi gel canım bi şeyler yapalım”
“hadi gel canım, bir şeyler içelim”
“canım sen iyi misin?”
“canım!?”
canın kurusun senin..
hayatın kendisini yutmasını bekleyen bir kaç kişiden biriydim. Yalnızken bile kalabalık olan bi kaç kişiden biri. Her şey gereksiz, anlamsızdı ama hayat bizi yutmadı. Kustu.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...