aslında bilmiyorum

[Quibble]

karmakarisik duygular icin aslinda ne hissettigimi bilmeden, ne istedigimi bilmeden nedensizlikle savasiyorum yine.ustumde baski uygulayan her kelime kadar icimde buyuyen bilinmezlik duygusunun rahatsizligini yasiyorum.bir neden ariyorum nedensizligime...

icimi yakarak bogazimdan asagiya suzulen bir yudum viskinin hic bir amaci yok unutturmaktan baska.sorulari unutturuyor , sorularin anlami yok zaten cevaplari bilinmedikten sonra, bende bilmiyorum zaten.yazdigim her kelimenin anlamini yada gerekcesini bilmiyorum.kaybolmusluk duygusu icinden cikmaya calistigim her an biraz daha batiyorum.

konudan konuya atlayip birbirleri arasindaki baglantiyi bulmak istiyorum, olmayanlar arasindada kurmak istiyorum.yaptigim herseyin bir sonuca ciktigi su anin butun sucu benim uzerimde aslina.beni su ana getiren benim, yaptigim herseyin baglandigi son noktayi yasiyorum ve yasadigim bu noktayida baskasina yonlendiriyorum.yine bir bosluga dogru, dolduramadigim bir bosluk, yapamadigim, yasayamadigim doluluk duygusunu ozluyorum.bir zamanlar ben olan insanin degisimini kendi ellerimle yaptim.yasanmasi gerekenleri mi yasadim yoksa yonlendirdiklerimi mi yasadigim bilmedigim icin hala bir pismanlik duygusu hissetmiyorum.

duzeltilmesi imkansiz olan hic birsey olmadigina inandigim icin belkide vicdanimi hissetmiyorum.gerceklerle yuzyuze kalmaktan korkamiyorum, gozlerimi kapayamadigim her an yasadigim hayallere inaniyorum.ulasmaya calistigim var olanlar ben oldugum icin varlar ama ben yok ediyorum her nefeste.kendimi kabul etmekten vazgectigim an getirdi bu duygulara, ve duzeltilebilecek olsada bulamiyorum kendimi..

kendimle savas icinde olmaktansa yapamadiklarimla savasmayi kabul etmiyorum nedense, bir basarsam kendimi bulabilecegim belkide.anlatamiyorum kendime duygularimi, aynanin karsisinda yansimama anlatabildigim gibi.bazen gulmem gerektigini unutturuyorum kendime bazen aglamam gerektigini, o kadar karistiki gercektende aglamam gereken halime guluyorum bazen.

herseyin kolayi olduguna inandigim icin, zor secimleri yapmak zorunda kalmayi kabul ettiremiyorum kendime.fark edemiyorum ayni sona cikacagimi, basaracagimi...yapabilecek olduguma inandirdigim dusuncelerimi olumsuzluk dusuncesinden kurtulamamis aklima sokamiyorm bir turlu..kontrol edemedigim ellerimle agzimi ve burnumu tikamis , kendi kendime nefes almami onluyormus gibi hissediyorum.ellerimi bir kontrol edebilsem bir nefes alsam, herseyi duzeltebilsem..

kendi kendime anlatmaya calisirken, hala bir umut var icimde, duzeltecegim herseyi.kendimi bulacagim ve nefes alacagim yine.ozlem duydugum yapabileceklerime kavusacagim.bir gun hersey cok guzel olacak, inandiracagim kendimi.icimdeki cocugu adam etmem lazim artik, biliyorum..

[malik]

herkes sorununu yine kendisi çözer.
tabi sorun psikolojikse onu kastettim.

yazı olark güzel bi muhasebeni yapmışsın gibi geldi.
ve adam oluo o çocuk bi süre sonra sende farkındasındır sanırm ondan oluurna bırak ve çözümlerini genelde kendin üret kolay gelsin.

[beybin]

kendi kendine kendini tartışmışsın..bunu yapabilen çok az aslında... çok beğendim ben!=)

[Quibble]

tesekkurler arkadaslar buyucem bende bi gun :)

[unac]

büyüme!

[Quibble]

icimdeki cocugu kaybetmeden buyumeye calisiorm, cocuklugum daha agir basio hic buyuyemiyorum...
buyumek zorundaymisim gibi hissediyorum devamli :(

[GwindonSurion]

Nasıl hissediyorsan onu yaşamalısın etrafının baskısı olmadan veya kendi kendinin kendine baskısı olmadan bi şekilde yenmelisin bunu büyü veya büyüme hiç önemli değil içindeki karmaşıklığını çözersen kendi kişiliğini bulabilirsin