gecenin körü

[yagmurdamlasi]

Olamaz! saat gecenin biri ve yaklaşık bir saattir uyuyamıyorum. Nedir Allah’ım bu kalp çarpıntısı, aklımdan çıkmayan o siluet. Tamam belki bir kere gördüm daha tanımıyorum bile onu. Adını bile tam olarak değil, hiç bilmiyorum.
Yine aynı kalp çarpıntısı; şimdiye kadar kaç defa oldu sayısını ben bile unuttum.Her seferin de hep aynı… Anladım bu gece de bana uyku yok.
Mevsimlerden bahar da değil ya hayrdır! Bu gece vakti beni rahatsız eden; beni gece vakti uykumdan eden güzel de kim, kendisi mışıl mışıl sıcacık yatağında uyurken?
Hiç mi insafı yoktu bunun da, en azından adını söyleseydi ya da o da hoşlandığını belli etseydi de, bu densizin kim olduğunu öğrenebilseydim. Bari bakışları cesaret verseydi bu karagözlünün.
Bak yine başladı! Dur be yüreğim dur!yine zorlama beni; bilirsin hiç konuşamam, sadece bir bakışı ya da o güzel gözleri bahane ederek. Çarpma ne olursun artık yavaşla biraz; her çarptığında kan beynime gidiyor , kan beynime her gittiğinde onu yine hatırlıyorum, onu her hatırladığımda sen yine çarpıyorsun. Yoksa artık o gözler için mi çarpmaya başlıyorsun?
Hadi yüreğime laf anlatamıyorum ama sen de mi be beynim? Hadi beni düşünmüyorsun da, onu da düşünme artık. Beni benimle bırak sen de onun gibi; bak ona, ne güzel uyuyor burada birisinin onun yüzünden acı çektiğinden habersiz…
Allah’ım yavaşlasın artık bu kalp atışı. Olamaz gözlerim siz de mi? Tamam bir kerelikti başka bakmayacak, bir daha sizleri rahatsız etmeyecek o gözler. Ne nasihati bırakıyım mı? Tekrar mı görmek istiyorsunuz o gözleri? Yoksa kapanmayacak mısınız? Tamam siz kazandınız. Siz de isyan edin bakalım!
Aşk mı bu uyanıklığın sebebi yoksa bir anlık hoşlanma mı? Başka bir ihtimal yok ki gecenin körü beni uyutmayacak, bu ya aşktır ya da hoşlanmak. Yok yok bunun adı hoşlanmak değil; bir çok defa hoşlandım birilerinden ama bu duyguların hiçbiri beni uyutmayacak kadar küstah değildi ki. Böylesine küstahlığı gösterebilen bir duygu varsa o da aşktır.
Ey aşk yalvarırım gece ile bilediğin pençelerini çek üzerimden, yaralarımı çoğaltmadan! Şimdiye kadar beni zaten defalarca perişan ettin, bari bu seferlik izin ver de nefes alabileyim. Şimdi daha iyi anlıyorum; neden en iyi ilacının zaman olduğunu. Eskiden olsa seni unutturabileceğini sanırdım zamanın oysa yanılmışım; meğer seni iyileştiriyormuş; bizi komaya sokarken.
Ah be karagözlüm; ömründe bir kere göreceğin bu zavallıya cezan ağır değil mi? Keşke; hayatta ki ıskalanmışlıklarmış; keşke bu kısa ömrümde senin o gözlerini ıskalasaymış.
Iskalanacak gibi de değildin ya!
Ah Eros ah! Yine bunlar senin başının altından çıkıyor değil mi, şirin velet seni. Tamam oklarını almışsın da yine niye tek sayıda bunlar; saymayı mı bilmiyorsun yoksa bana mı düşmansın? Sana ne yaptım şimdiye kadar? Sen kişiyi gösterdin ben sevdim. Ya sen okları karıştırdın ya da ben başka yöne baktım.
Yine bütün oklar bana döndü, bütün suçlu ben oldum değil mi? Onun hiç mi suçu yoktu? Yoktu değil mi? O olması gerektiği gibi davranıyordu, bense bir umut taşıyordum. Olmayacağını bile bile bir umut taşıyordum ve taşıyacağım da. Ta ki ona bende ki umudu anlatana kadar. Sonra mı? Ona ne kadar iyi anlatırsam bu umudu; hiç şüphesiz, o da beni, benim onu sevdiğim kadar sevecek. En azından sevmesini umut ediyorum.
Peki ya anlatmak dedim de anlatmak kolay mı bu umudu? Eğer anlatabilseydim ilk bakışta anlatırdım ona, onun umuduyla yanıyor olduğumu. Allah’ım; neden kullarını cesaret denizinde yüzdürürken beni kıyıda bıraktın? Ama buna da şükür, en azından ilk bakışa cesaret edebildim.

[Soulbringer]

guzel bır yazı +1

[arenda_duwcal]

ehue bi çok insanın başınagelen bişey... :) çok güzel olmuş ellerine ve klavyene sağlık

[Pingu]

c/p mi?

[Deniz]

ehe cok ıyı ya.saf asık senı.aynı benım gıbısın:)sırıta sırıta okudum thanks:)hala da sırıtıorum:)