Hayat mavi Gülmek mi gri?(Sayı 2)

[Soulbringer]

Gözlerimi dikmiş cep telefonuma bakınıyordum.Apartmana bir kaç çocuk girip çıktı bunun dışında halen ne bir mesaj ne de bir cevap vardı.Telefon hafifçe titredi o küçük avuçlarımda.Telefonde gelen mesaj ''Murat Okuyat.1.82 boylarında kahverengi gözlü kumral ...'' gerisi daima gelmezdi bulmak hep bana bırakılırdı.Avcumdaki telefonu öylece cebime atıp apartmandan içeri girdim.Apartmanın yeniden badana yapıldığını gösteren açık iletiler göze çarpıyordu.Bunlardan birincisi duvarın üzerinde gelişi güzel vurulan mala darbeleri ve ikinci olarak yanlışlıkla akıtılan korkuluklardaki badana damlaları.Hep sorarım kendime bu badana damlalari ile neden bu kadar uğraşıyorum diye ama bir türlü cevaplayamam...

Merdivenlerde damlalardan nasibini almış şekilde öylece duruyorlardı.Dizi dizi olmuş damlaların hızla yanından geçerek denilen adrese uygun şekilde yukarı çıktım.Kapıya geldiğimde karşımda demir kapının son raddi olan bir blok vardı adeta.Kapıyı hafifçe tıklattım.Ama ne ses nede bir hareketlenme vardı kapıda.Anlayışsız bir ev sahibi edasi ile tekrar hızla çaldım.Kapı hafifçe aralandı ve dışarı gözlerinin altı çökmüş ve süklüm püklüm olmuş saçları suratı gelişi güzel bir makyajın dahi yanından geçmeyecek şekilde yıpratılmış bir surat ve zoraki açılan gözlerle karşımda bir bayan vardı.
Sesi boğuk geliyordu. ''Ne var?'' Kapıya doğru iyice yaklaştım ''Murat evde mi ?'' Gözlerini hafifçe kıstı suratıma baktı yine aynı boğuk ses ile ''Burada buyrun''Kadın hafifce yana çekildi kapı iyice açıldığında önümde sadece dumanın hakim olduğu iç karartan bir koridor vardı.Sakin adımlarla kadını gerimde bırakarak koridordan geçtim.Koridorda yürüdükçe boğulduğumu hissediyordum.Görüşüm yarı yarıya azalmıştı.Koridor un sonunda aralanmış kapıya paralel elindeki sigarayı andıran bir maddeyi uzun uzun sömüren hafif tıknaz saçı başı dağınık on sekizlerinde olduğu her halinden belli olan bir gençle karşılaştım.Genç in kafasının başka yerlerde olduğu herhalinden belliydi üstüne üstlük ''Maviş kim geldi?'' Demesi ince bir tebessümle yanına oturmama yol açtı.Genç hafifce kafasını kaldırdı sonra tekrar yattı.Kendi kendime evet işim gerçekten kolaydı diye söylenerek çocuğun bileğini tuttum.Bana bir kez daha baktı sonra geri uzandı.Odadan ayrıldım tam o sırada bayanda bana doğru geliyordu.Önümde durdu ve aynı ses tonu ile '' gidiyormusunuz?''Gözlerine baktım ''Evet bayan iyi günler'' kadın sessizce yüzüme baktı ve gülümsedi.Apartmandan hızlı bir şekilde evime doğru dönüyordum.Telefon tekrar titredi.Ama cebimin o kadar gerisindeydiki yoldan bir başkası cep telefonumu almak için uğraştığımı asla anlıyamazdı.Sonucta insanlar fesattı...
Cep telefonuma uzandım;
(Devam edicek)[hline]†Tanrıdan önce karanlık vardı....†

[Llama]

hadı bakalım[hline]Bugun Bir Garibim...
Metall Ethlos