Janitschar Mesaj tarihi: Eylül 27, 2005 Paylaş Mesaj tarihi: Eylül 27, 2005 İlk önce spoiler' ı okursanız sevinirim... [spo1=Öz Güven]İnsanın kendini tanıması ne demektir? İnsanın kimlik bilgilerinin veya özgeçmişinin dökümünü yapması demek değildir. Bir insanın kendini tanıması; kendisine ilişkin olumlu ve olumsuz fiziksel, duyuşsal ve bilişsel özellikleri ile tamamlamasıdır. Bu tamamlama, kişinin kendisini tanıma da atması gereken ilk adımdır. Şimdi sorulması gereken soru: bu adımın ne zaman atılabileceğidir? Normal şartlarda birey, doğduğu andan itibaren, sağlıklı ve mutlu bir sosyal çevrede büyümüş ise, kendini tanıma yönünde verileri de toplamaya başlamış demektir. Biriktirilmiş olan bu bilgiler; ergenlikte, bilişsel ve duyuşsal değişimle birlikte, bireyin kendisine sorduğu (neredeyse içgüdüsel olarak) “Ben Kimim” sorusuyla birlikte ortaya çıkmaya başlar. Sağlıklı bir sosyal çevreden gelen birey, bu noktadan itibaren başlangıçta farkında olmadan kendisini tanımaya başlar. Sağlıklı bir sosyal çevreden gelemeyen birey ise, bu soruya cevap vermeye korkar. Çünkü; daha önceki yaşantılarında kazanması gereken özgüven duygusu, kendisinden şüphe etmesine yol açar. Bu nedenle de; “ben kimim” sorusunun cevabını başkalarında arar. Aldığı cevaplara göre, rolünü ve konumunu belirler. Kendi sorusunu başkalarının cevapları ile biçimlendirdiği için de, kendini tanıma yönünde ilerleme sağlayamaz. Ve gelecekte ortaya çıkacak olan, ruh sağlığı bozukluğu ile ilgili koşullarda bu aşamadan itibaren oluşmaya ve birikmeye başlar. Sağlıklı sosyal çevreden gelen birey ise, zor da olsa “ben kimim” sorusuna kendi cevaplarını oluşturur. Cevapları yetersiz bile olsa, birey şunu öğrenecektir. Ben evreni temsil etmiyorum. Evrenin değerli ve önemli parçasıyım. [/spo] Bu sorunları/soruları ben kendime çok soruyorum, bilmiyorum niye; sanırım kendimi yetersiz görüyorum. "Ben Kimim" sorusu beni çok tedirgin eden soruların başın da geliyor ve "evet" daha kendimi tanıyamadım. Tanıyamamın nedeni ise ailevi konularımın hep ön plan da olması (Onların kavgalarına, dertlerine ve en kötü olanı da babamın annemi öldürme isteğine. Hep onların konularını çözmeye çalıştım, olmadı yapamadım), annem ile babamın ayrılmaları ve onlar ayrılmadan önce yaşadıklarım. O yaşadıklarım gözümün önüne gelince "Ben aslın da böyle olmamalıydım, başka biri olmalıydım." demekten kendimi alamıyorum. Bazen çıldırma noktalarına geliyorum, gerçekten abartmıyorum. Bir an önce şu hayat bitse de, artık gerçekleri, saflıkları görebilsem diyorum (Hayatın gerçeklerini çoktan gördüm, seneler oldu. Ama artık sıkıldım.)... Farkındayım çok fazla "Psikolojik" sorunlarım var, çevrem deki tanıdığım ve bana yakın olan insanlar da aynı fikirdeler. Psikolojik destek de aldım, ama olmuyor aklım daki düşümcelerim hiç bir şekilde değişmiyor. Kendim de, benliğim de ve davranışlarım da değişmiyor. Kendimi değiştirmek istemiyorum aslında amacım o değil zaten, ama artık hayattan sıkıldım. Yaşadıklarımdan sıkıldım, istemiyorum artık böyle şeyler yaşamak ve düşünmek. Artık "öz güven" kalmadı ben de, herşeyin farkındayım. Umarım en kısa zaman da istediğim yerlere veya noktalara varırım. Birine yakın olmak istiyorum artık (Bir insan değil.) Çocuk olmak o saf duyguları tekrar tatmak, hayata yeni bir başlangıç. Herşeye yeniden, sıfırdan başlamak. Elim de böyle birşey olsa, herşeyimi verirdim. Yeter ki o yaşadıklarımı ve düşüncelerimi kaybedebilsem. Sanırım delirdim ve bu son noktaydı. Artık ilerisi yok... (İçini dökerler ve rahatlarlar, ben de öyle birşey yok ne yazık ki rahatlıyamıyorum huzur bulamıyorum. Bütün düşüncelerimi, yaşadıklarımı bi nevi aktarabildim. Aslında bu kadar değil, ama sizi de sıkmak istemiyorum. Zaten o kadar yazıyı okumak zorunda da değilsiniz) Okuyanlara çok teşekkür ederim...[signature][hline]Unutulduğun Zamanlarda, Arkana Dönüp Bir Bak, Bakalım Neler Göreceksin...? Msn Spaces Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Diablo Mesaj tarihi: Eylül 27, 2005 Paylaş Mesaj tarihi: Eylül 27, 2005 tamamını okudum allah sabır versin ne diyim son parantez içindeki kısım bendede aynı.derdimi anlatınca rahatlamıorum aksine anlatırken tekrardan aklıma geldigi için dahada deliriyorum[signature][hline]"Far away is a place where I hide the truth that have to be locked away" Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Zep Mesaj tarihi: Eylül 27, 2005 Paylaş Mesaj tarihi: Eylül 27, 2005 yaşadıkların gerçekten yıpratmış seni arkadaşım.allah sabır versin diyebiliyorum ancak.ama değişmek istemiyorum fln diosun bence mücadele etmen gerekiyo herks mutlu olabilir şu nasını sattığımın dünyasında ben mutlumuym hayır deilim benimde kendime göre çok buyuk sorunlarım var bende psikolojimin bozuk oldığunu düşünüyorum ama hergün kendi kendme mutlu olcam artık diorum en azından bunun için çaba harçıyorum.bu şekilde sadece ne durumda olduğunu düşünmekle hiçbişeyi düzeltemessin bence.bişekilde bi noktadan başlaman gerekiyor.Allah yardımcın olsun[signature][hline]if you lost your everthing,you can do everything... Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar