Eskisi gibi olmayacak..

[Diablo]

Biliyorum artık hiç bir şey eskisi gibi olamayacak. Hissediyorum, bir daha asla
eskisi kadar önemli olmayacak hiç bir şey. Tek tadımdın hayattan aldığım, tadım
kalmadı... Düşerken dipsiz uçuruma, tutunduğum dalımdın, kayıp gittin
avuçlarımdan, kırıldın. Yaşama bağımdın düğüm düğüm, koparıldın, acımadı ki
diller, daha sıcağını yaşarsın derken kör yürekliler...

Umuda dönüktü yüreğim, gri gök yüzünde gördüğüm bembeyaz buluttun. Çamur
deryası içerisinde soluklanabildiğim tek yeşilimdin. Bir ölüm sessizliği
yaşarken ben, güvercinin kanadındaki ses oldun kulaklarımda... Yaşadığım
tükenişin, acının, mutsuzluğun son durağıydın. Bir sen vardın yürekten
hissedebildiğim, bir sen delice içime işleyen... Senleyken doluyordu cigerlerim
havayla ancak. Sen varken atabiliyordu yüreğim. Kanım damarlarımda tenini
hissetiğim anlarda hareketleniyordu sadece.

Önce aşkı yitirdin sen. Hiç aramaya da gerek duymadin bile. Içini bosalttigin
için, yittiginin farkina bile varmadin. Sonrada "bizi" kaybettin... Müsvedde
defterinde unuttun aski, temize geçemedin... Bir ormanin içinde buldun kendini.
O ormandaki her agaçtan farkli meyvelerle beslerim sandin ruhunu. Oysa çevrende
bir sürü aci ve yalnizlik meyvesi veren agaç oldugunu ve onlari üreten agaçlari
büyüttügünü göremedin...

Paylasmak, konusmak, anlatmak, dinlemek yerine aski sadece tene dokunmak olarak
tanimladin... Ya ask bu degil ya da ben farkli yasiyor, görüyor, biliyor,
hissediyorum. Ask, yagmurun topragi islatmasindaki hüzün, çiçege hayat
vermesindeki sevinç, yarim ayin günesle bulusmasi, denizin kayaliklari dövmesi
degil belki de. Belki de ask, gönül gözüyle bakip, yürekten hissetmek degil...

Çaresizdir sarsılır yüreğim, sanki bir gemidir
Bu sessizlik, hüzün dolu aşkımın matemidir
Matem tutan gemimde, inan bu son seferimdir...[signature][hline]"Far away is a place where I hide
the truth that have to be locked away"

[xueshen]

kaybettik yolumuzu bu dünyada, yürümeye çalışırken koltuk deynekleriyle.
içimiz doluyken aşkla bir nefesle dışarı verdik her yaşananı- bulmuşmuyduk gerçek aşkı?
doğduğumuzdan beri gözlerimiz açık gördüğümüz her renk her güzellik yoketti hisslerimizi, duyduğumuz her müzik, öğrendiğimiz her bilgi-
bunlardan kurtulamamışken aşık olduk- hislerimiz körken duyduğumuzla, gördüğümüzle, öğretilenlerle- korktuk yanlız kalmaktan
artık yaşamalıyız yanlızlığımızı, güçlendirmeliyiz hislerimizi kör ederek gözümüzü- sıyrılarak toplumun yarattığı yalancı duygulardan-görmeyerek onları
gerçek aşk için-[signature][hline]orochi

[gokhaan]

hayirdir arkadaslar ya gecenin bi yarisi dokturmussunuz. bravo walla.[signature][hline]TÜRKİYE CUMHURİYETİNİ KURAN TURKİYE HALKINA TURK MİLLETİ DENİR.
NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE..
M.KEMAL ATATÜRK

[Predator]

harika tek kelimeyle harikaa

bi kaç beğendiğim dizeyi quote ediyim dedimde baktım ki hepsi birbirinden güzel hepsi birbirinden anlamı. gerçekten çok iyi[signature][hline]ÆææÆ

[uncla]

döktürmüşsünüz cidden =)[signature][hline]jan d.

[Diablo]

böle bi yazım vardı burda :)

o ara kendimi kaptırmıştım baya bi.şimdi yaz desen yazamam.o zamanki duygularımı tamamen anlatıo[signature][hline]"Far away is a place where I hide
the truth that have to be locked away"

[crudgel_05]

insanlar neden aşık olunca şairleşir, derinleşir, bunalım şeyler yazar, yazmak ister acaba?Veya aşk bitince duygular da körelir mi bir daha aynı olmaksızın?Bir daha aşık olamam diye birşey yok insanlar böyle kesin yargılara kapılsalar da biliyorum ama bu duygu yoğunluğu ayrı bir boyut mudur acaba şairlerde yazarlarda hiç bitmediği düşünülürse?o duygu yoğunluğunun hatta o yazarların bile yalnızca aşık olunca farkına varabiliyoruz sanırım herkeste böyledir değil mi?[signature][hline]Nobody is perfect!!!