Diablo Mesaj tarihi: Şubat 9, 2005 Paylaş Mesaj tarihi: Şubat 9, 2005 Biliyorum artık hiç bir şey eskisi gibi olamayacak. Hissediyorum, bir daha asla eskisi kadar önemli olmayacak hiç bir şey. Tek tadımdın hayattan aldığım, tadım kalmadı... Düşerken dipsiz uçuruma, tutunduğum dalımdın, kayıp gittin avuçlarımdan, kırıldın. Yaşama bağımdın düğüm düğüm, koparıldın, acımadı ki diller, daha sıcağını yaşarsın derken kör yürekliler... Umuda dönüktü yüreğim, gri gök yüzünde gördüğüm bembeyaz buluttun. Çamur deryası içerisinde soluklanabildiğim tek yeşilimdin. Bir ölüm sessizliği yaşarken ben, güvercinin kanadındaki ses oldun kulaklarımda... Yaşadığım tükenişin, acının, mutsuzluğun son durağıydın. Bir sen vardın yürekten hissedebildiğim, bir sen delice içime işleyen... Senleyken doluyordu cigerlerim havayla ancak. Sen varken atabiliyordu yüreğim. Kanım damarlarımda tenini hissetiğim anlarda hareketleniyordu sadece. Önce aşkı yitirdin sen. Hiç aramaya da gerek duymadin bile. Içini bosalttigin için, yittiginin farkina bile varmadin. Sonrada "bizi" kaybettin... Müsvedde defterinde unuttun aski, temize geçemedin... Bir ormanin içinde buldun kendini. O ormandaki her agaçtan farkli meyvelerle beslerim sandin ruhunu. Oysa çevrende bir sürü aci ve yalnizlik meyvesi veren agaç oldugunu ve onlari üreten agaçlari büyüttügünü göremedin... Paylasmak, konusmak, anlatmak, dinlemek yerine aski sadece tene dokunmak olarak tanimladin... Ya ask bu degil ya da ben farkli yasiyor, görüyor, biliyor, hissediyorum. Ask, yagmurun topragi islatmasindaki hüzün, çiçege hayat vermesindeki sevinç, yarim ayin günesle bulusmasi, denizin kayaliklari dövmesi degil belki de. Belki de ask, gönül gözüyle bakip, yürekten hissetmek degil... Çaresizdir sarsılır yüreğim, sanki bir gemidir Bu sessizlik, hüzün dolu aşkımın matemidir Matem tutan gemimde, inan bu son seferimdir...[signature][hline]"Far away is a place where I hide the truth that have to be locked away" Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
xueshen Mesaj tarihi: Şubat 9, 2005 Paylaş Mesaj tarihi: Şubat 9, 2005 kaybettik yolumuzu bu dünyada, yürümeye çalışırken koltuk deynekleriyle. içimiz doluyken aşkla bir nefesle dışarı verdik her yaşananı- bulmuşmuyduk gerçek aşkı? doğduğumuzdan beri gözlerimiz açık gördüğümüz her renk her güzellik yoketti hisslerimizi, duyduğumuz her müzik, öğrendiğimiz her bilgi- bunlardan kurtulamamışken aşık olduk- hislerimiz körken duyduğumuzla, gördüğümüzle, öğretilenlerle- korktuk yanlız kalmaktan artık yaşamalıyız yanlızlığımızı, güçlendirmeliyiz hislerimizi kör ederek gözümüzü- sıyrılarak toplumun yarattığı yalancı duygulardan-görmeyerek onları gerçek aşk için-[signature][hline]orochi Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
gokhaan Mesaj tarihi: Şubat 9, 2005 Paylaş Mesaj tarihi: Şubat 9, 2005 hayirdir arkadaslar ya gecenin bi yarisi dokturmussunuz. bravo walla.[signature][hline]TÜRKİYE CUMHURİYETİNİ KURAN TURKİYE HALKINA TURK MİLLETİ DENİR. NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE.. M.KEMAL ATATÜRK Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Predator Mesaj tarihi: Şubat 9, 2005 Paylaş Mesaj tarihi: Şubat 9, 2005 harika tek kelimeyle harikaa bi kaç beğendiğim dizeyi quote ediyim dedimde baktım ki hepsi birbirinden güzel hepsi birbirinden anlamı. gerçekten çok iyi[signature][hline]ÆææÆ Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
uncla Mesaj tarihi: Şubat 9, 2005 Paylaş Mesaj tarihi: Şubat 9, 2005 döktürmüşsünüz cidden =)[signature][hline]jan d. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Diablo Mesaj tarihi: Ağustos 5, 2005 Konuyu açan Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 5, 2005 böle bi yazım vardı burda :) o ara kendimi kaptırmıştım baya bi.şimdi yaz desen yazamam.o zamanki duygularımı tamamen anlatıo[signature][hline]"Far away is a place where I hide the truth that have to be locked away" Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
crudgel_05 Mesaj tarihi: Ağustos 5, 2005 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 5, 2005 insanlar neden aşık olunca şairleşir, derinleşir, bunalım şeyler yazar, yazmak ister acaba?Veya aşk bitince duygular da körelir mi bir daha aynı olmaksızın?Bir daha aşık olamam diye birşey yok insanlar böyle kesin yargılara kapılsalar da biliyorum ama bu duygu yoğunluğu ayrı bir boyut mudur acaba şairlerde yazarlarda hiç bitmediği düşünülürse?o duygu yoğunluğunun hatta o yazarların bile yalnızca aşık olunca farkına varabiliyoruz sanırım herkeste böyledir değil mi?[signature][hline]Nobody is perfect!!! Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar