Karınca Göbeni ve Parmak Çocuk

[Random-Man]

buda bana ait bütün hakları saklıdır ıslıkla dahi çalınamaz

Karınca Göbeni ve Parmak Çocuk

Sarıya boyanmış uzun bir kaldırımda yürüyordu gölgesinin onu takip ettiğini unutmuşçasına düşlerine bağlı! Gecenin sonsuzluğunda neden insanlar tarafından dışlandığını düşünüyordu karınca Göbeni! Hayatının anlamını düşünüyordu sırtındaki bir çekirdek kabuğuyla. Sadece insanlar tarafından değil tüm karıncalar tarafından dışlandığının farkında idi zavallı Göbeni! Sırtındaki kabuk her milimetre gittikçe daha ağırlaşıyordu tıpkı kafasında düşler gibi......
Evet onun kafasında düşler vardı, imkansız düşler! Çok büyük olmak istiyordu Göbeni insanlar kadar! Bunun için çok çalışması gerektiğine inanıyordu. Her karınca insanların onları çok sevdiğini düşünüyordu Göbeni hariç. Diğerleri "Karınca ezmek günahtır!" ya da "Aaaa bakın Detan Karınca! İnsanlar bizi o kadar düşünüyor ki bize özel parfüm yapmışlar." diye düşünürken, Göbeni bunlara inanmıyor, şiddetle karşı çıkıyordu. İşte bu yüzden Göbeni'nin adı karınca aleminde Anarşist Göbeni diye anılıyordu.
Göbeni insan olup bu laflardan kurtulmayı istiyordu ve bu yolda her zaman bir ümidi vardı. Yine bir yaz akşamı, günün son çekirdek kabuğunu yuvasına götürürken birden kaldırımın kenarında yanıp sönen yeşil bir kutu gördü. İlk önce bu kutu onu çok ürküttü. Ama daha sonra içindeki merak Göbeni'yi kutuya sürükledi! Bu büyüleyici kutu onu çekiyordu adeta. Kutunun yanına vardığında kutunun içinden bembeyaz bir ışık çıktı. Bu ışık o kadar parlaktı ki Göbeni'yi ters çevirdi. Birden ışığın içinden kendi büyüklüğü kadar ama şekli garip bir nesne gördü. Sonra ışık söndü ve nesneyi rahat bir gözle görünce birden aklı başından gitti.
Bu karınca büyüklüğünde bir insandı. Göbeni onun hayatında gördüğü en güzel kadın olduğunu farketti. Bu minik kadının elinde küçük bir değnek vardı. Yavaş, yavaş Göbeni'ye yaklaştı ve ona şöyle dedi:
- Evet Göbeni seni günlerdir izliyorum.
- İyide sen kimsin, beni neden izliyorsun?
- Ben karıncaların Dilek Perisi'yim ve senin hayallerini duyup geldim.
- Ama bu olamaz rüya görüyor olmalıyım.
- Hayır Göbeni! Bu bir rüya değil!
- Aaa inanmıyorum yani ne istersem yapacak mısın?
- Evet bana buralarda dilek perisi Zortik derler. Şimdi istediğini dileyebilirsin.
Karınca Göbeni hiç zorlanmadan yapıştırdı cevabını:
- Ben bir insan olmak istiyorum, gerçek bir insan!
- Hmmm zor bir büyü istedin Göbeni! Bu büyüyü ancak iki aşamalı yapabiliriz. Bugün sadece karınca büyüklüğünde bir insan yapacam seni yarın yine buraya gel! O zaman gerçek büyüklüğüne kavuşacaksın!
Birden her yer yine o beyaz ışıkla parladı ve Göbeni birden insan vücuduna sahip oldu. Artık istediği olmuştu. Tek sorun bir insan büyüklüğünde olmamasıydı. Ama olsun o da nasıl olsa yarın gerçekleşecekti. Hemen insan vücudunu keşfetmeye başladı. Amuda kalktı, mekik çekti, dans etti.......
Yuvasına gidince herkes ona hayranlıkla baktı. Yuvanın en güzel kızlarını kaptı ve gece boyunca dans etti.............
Ertesi gün geldi. Artık bütün bu küçük hayatı bitecekti ve gerçek bir insan olacaktı. Hevesle o kutuyu bulduğu yere gitti. Umduğu gibi peri hunhar ve yalancı çıkmamıştı çünkü o yeşil kutu yerinde duruyordu. Bunu gören Göbeni hoplaya and the zıplaya kutuya doğru koştu.
Tam Göbeni kutuya giderken VICIIK diye bir ses çıktı. Hayır! Kalleş bir adam Göbeni'nin üzerine basmıştı. Adam ayakkabısının altına baktığında ölü Göbeni'yi gördü. İşte o anda yıkıldı çünkü o küçücük bir insan öldürmüştü. Bunun acısını hayatı boyunca yüreğinde taşıyan bu adam Göbeni'nin anısına ve hikayesine bağlı olarak Parmak Çocuk adlı hikayeyi yazıp parayı çuvalla götürdü ve hayatı boyunca para içinde yaşadı. Peri Zortik karıncalara ölüm getirdiği iddiasıyla işten kovuldu. Göbeni ise tüm hayal ve düşleriyle ayakkabının altındaki sonsuzluğa gömüldü..........

- SON -[hline]Get Down On Your Knees....